Weekverslag week 2 Nieuw Zeeland

02-11
Vandaag weer op tijd opgestaan. Willen wat meer kilometers maken. Eerst willen we richting Matamata, waar een deel van de opnames is gedaan voor Lord of the Rings. Onderweg zien we dat de begroeiing wat veranderd. Bij ons staan onderaan de bomen en daarboven wordt alles steeds lager. Hier is dat precies andersom. Wat ook opvallend is, is het grote aantal dieren dat langs de weg wordt doodgereden. Het landschap blijft ons toch steeds weer boeien.
Achteraf viel het rijden naar Matamata wel mee. We waren er redelijk op tijd en konden om twaalf uur nog mee met de rondleiding. Als je het zelf moet opzoeken, vind je het echt niet zo makkelijk. Verder heb je wel toestemming nodig en die heeft alleen dit bedrijf. Het betreft hier de lokatie van de Gouw. Mooie omgeving waardoor we rijden richting de gouw. Moeten drie hekken door, die tijdens de opnames werden bewaat. Geen doorkomen aan dus. Helaas moest een deel van de Gouw afgebroken worden i.v.m. de contracten die gesloten waren met de familie en de filmmaatschappij. Er zijn er nu nog zeventien over. 1 daarvan is nog toegankelijk, de rest heeft men dicht moeten maken want de schapen gingen zich er in vestigen. Goede uitleg van de reisleidster met veel details waar je nu pas van hoort. Ook tijdens de opnames is de schapenfarm gewoon in bedrijf gebleven en in goed overleg werden regelmatig de schapen naar een andere lokatie op de boerderij gebracht om de opnames niet te verstoren. Even na drie uur waren we weer terug in Matamata en zijn we naar Rotorua vertrokken. Gelijk daar de info opgezocht want we wilden nog naar een originele Maori voorstelling en hangi maaltijd toe. Dit was gelukkig nog te regelen en we zouden rond 6 uur bij onze camping die we snel opgezocht haden opgehaald worden. Dit liep allemaal op rolletjes en inderdaad stapten we even over 6 uur in de bus. Naar Tamaki Maori village. Onze bus werd onze waka (kano). Ook moest er nog een leider benoemd worden. Hiervoor hebben we een Amerikaan aangewezen, deze hebben toch altijd een grote mond zo ook deze. Dit bleek ook bij de andere bussen gedaan te zijn. De vier leiders moesten zorgen dat we het dorp binnenmogen. Best wel even een angstig gezicht als je een maori krijger op je af ziet komen met rollende ogen en al die tatoeages (echte). Hierna kwamen we in het dorp waar de bevolking bezig was met hun normale dagelijkse zaken. Leuk om te zien en ook uitleg wat ze precies aan het doen waren. Hierna werd in het gemeenschapshuis de show opgevoerd. Mooie opnames en foto's kunnen maken. Had wel het idee dat het allemaal een beetje geromantiseerd was. Daarna door naar de ruimte waar de hangi maaltijd werd geserveerd. Prima spul wat we te eten kregen en heb diverse malen wat lekkers van het buffet opgehaald. Ook het toetje mocht er zijn. Onder andere Pavlova taart (heerlijk). Na de maaltijd liet en nog zien hoe en waar een hangi maaltijd wordt klaargemaakt. (doet me denken aan een grote ouderwetse stoompot die men in de grond maakte waarin je dan het eten in legt.) Daarna weer om een uur of 11 naar huis en met een hoofd vol indrukken heerlijk in slaap gevallen.
03-11
Redelijk op tijd opgestaan en ontbeten. De zaak weer ingepakt en doorgereden naar Hells Gate.
Dit was een toetje bij het boeken van de Maori voorstelling en maaltijd. Zeer actief vulcanisch gebied met diverse grote en kleine poelen van water met een temperatuur tot ongeveer 140 graden. Helaas geen geyser, maar die zoeken we nog wel op. Hebben hier rustig de tijd voorgenomen en zijn via Rotorua naar het zuiden. Onderweg bij de Huka falls wat foto's en film volgeschoten en ook daarna onze maag gevuld.
In Turangi bij de info geweest en zijn daarna doorgereden naar het Tangariro park. In Whakapapa village een camping gevonden die op redelijke hoogte ligt. Mooi uitzicht op diverse vulkanen, maar helaas hebben ze de kop in de wolken gestoken. 's-Avonds nog even wat kunnen internetten en wat zaken op de blog gezet. We proberen morgen de vulkanen zonder wolken te fotograferen. Vooral mount Ruapehu is heel fotogeniek. Voor de rest wilden we proberen nog wel eens even iets te lezen, maar daar is nog geen letter van terecht gekomen.
04-11
Opgestaan en rustig ontbeten. Na het ontbijt een goede ochtendwandeling naar de Taranaki falls. Even lekker inspannen, want het is op sommige plaatsen best wel stijl en we zitten daar boven de 1100 meter. Wat mooie plaatjes geschoten en rustig daarna de route weer opgepakt. We willen proberen vanavond in de buurt van Wellington te zijn en onderweg de overtocht te boeken. Ondererweg in de buurt van Taihape valt het op dat het landschap vlakker en wat kaler wordt. De wegen zijn hier verder prima in orde en zonder ons te haasten schieten we toch lekker
op. Bij de info van Taihape hebben we ook de overtocht kunnen boeken. Morgen om 18.15 uur varen we over. We hebben dit bewust gedaan omdat we Wellington nog in willen gaan om wat te filemen en te fotograferen. Bij Paraparumu hebben we een camping opgezocht (vijftig kilometer boven Wellington) dus morgen niet zo lang rijden en veel tijd voor Wellington. Hier lekker zitten eten en op tijd naar bed.
05-11
Op tijd op en even over 8 uur reden we richting Wellington. Het vinden van de ferry was het eerste wat we hebben gedaan, maar dat wees zichzelf, dus zijn we met de camper vanaf de parkeerplaats van de ferry naar het centrum van Wellington gereden. Het is daar op zondag gratis parkeren en we hadden snel een plekje gevonden. Rond gaan wandelen met de plattegrond in de hand en mooie dingen gezien en vastgelegd. Bij de info was ook internet, maar daar kon je de usb voor de camera en cd-drive niet van gebruiken. Gevraagd waar er een Internet cafe was en men verwees ons naar de Cuba street. Bleek het echter net om de hoek van de Cuba street in een zijweggetje te zitten, maar we hebben alles bij kunnen werken. Best wel weer een goed gevoel. Toen dit gereed was zijn we in een zaakje wat lekkers wezen eten, want we moeten wel door zonder diner vanavond. Hooguit een snack aan boord van de ferry.
Om kwart over vier weer uit centrum teruggereden naar de terminal en ingecheckt. Overtocht ging zonder problemen. Zelfs Bea had geen naar gevoel in haar buik bij het overvaren. Normaal wil ze wel eens wat last van zeeziekte hebben. Van de boot af Picton in en we hadden snel een weg gevonden die leidde naar onze camping en rond 10 uur konden we de camper daar neerzetten en elf uur doken we onder de wol.