De donkere dagen voor kerstmis. We hebben ons oude ritme weer te pakken. Doen weer de normale dingen en Bea heeft ook nu haar vaste dingen op de vaste dagen, waardoor ze af en toe een beetje moet schipperen met haar tijd. Is ook nog druk bezig met het inplakken van alle foto's en heeft nu al 5 albums vol en heeft er waarschijnlijk nog 2 nodig.
Mijn 1 video is donderdag afgemaakt en deze hebben we nog eens op het gemak bekeken. Zijn nog wat kleine dingetjes niet goed en deze heb ik aangepast en nieuwe gemaakt. Ziet er best wel goed uit en ga de komende dagen de 2e in elkaar zetten. Valt ook niet altijd mee om er goede muziek onder te zetten. Ik wil namelijk niet sleutelen aan het geluid wat bij de filmbeelden hoort. Best wel eens flink winderig en tikkerig (van de regen) maar de achtergrond muziek moet de beelden versterken en niet het geluid overstemmen.
Ik ga vermoedelijk nog een andere weblog maken, waar ik alleen maar de foto's met een verslag plaats van onze vakantie en maak een link van deze blog naar de nieuwe. Eens uitdokteren of dat ook mogelijk is.
donderdag, december 28, 2006
Weekverslag week 50
Alles begint weer een beetje te wennen en we komen weer in een ritme. Slapen gaat ook weer uitstekend en we zijn niet meer om een uur of drie 's-nachts wakker. Bea is ook weer naar de sportschool en heeft weer wat concerten voor de boeg met haar verenigingen.
Afgelopen zaterdag had ze met Kon. Apollo Goedereede nog een concertje van 2 maal 3 kwartier op de Kerstmarkt en ik heb ook maar lekker meegedaan. Gezellig druk en lekker geblazen. Na afloop was er nog een loterij in verband met de kosten. Met wat collega muzikanten lootjes gekocht. Helaas moesten deze hun instrumenten en de kar met het slagwerk nog opruimen, dus ze konden niet blijven bij de trekking. Wij kregen hun lootjes, alleen we wisten niet wie welke lootjes had. Er vielen 2 prijzen in op de lootjes. Een setje viltstiften, maar ook een lichtgerookte Schotse Zalm van 1.2 kilo. Deze bewaren we maar tot de kerst, dan past het wel ergens in het kerstmenu.
Donderdag was mijn zus jarig, maar deze vierde het 16 december. Dus het weekend zaten we ook weer onder de pannen. Donderdag ook weer een rondje gefietst en dat ging al weer beter als end vorige week. Je blijft toch een bepaalde conditie behouden, ondanks dat je er een hele poos bent uitgeweest.
Afgelopen zaterdag had ze met Kon. Apollo Goedereede nog een concertje van 2 maal 3 kwartier op de Kerstmarkt en ik heb ook maar lekker meegedaan. Gezellig druk en lekker geblazen. Na afloop was er nog een loterij in verband met de kosten. Met wat collega muzikanten lootjes gekocht. Helaas moesten deze hun instrumenten en de kar met het slagwerk nog opruimen, dus ze konden niet blijven bij de trekking. Wij kregen hun lootjes, alleen we wisten niet wie welke lootjes had. Er vielen 2 prijzen in op de lootjes. Een setje viltstiften, maar ook een lichtgerookte Schotse Zalm van 1.2 kilo. Deze bewaren we maar tot de kerst, dan past het wel ergens in het kerstmenu.
Donderdag was mijn zus jarig, maar deze vierde het 16 december. Dus het weekend zaten we ook weer onder de pannen. Donderdag ook weer een rondje gefietst en dat ging al weer beter als end vorige week. Je blijft toch een bepaalde conditie behouden, ondanks dat je er een hele poos bent uitgeweest.
Weekverslag week 49
Nog steeds een beetje last van de cultuurschok na Nieuw Zeeland. Het is allemaal hectischer en drukker. En de week begon al goed naar Bergen op Zoom. Moest om half negen beginnen, maar door werkzaamheden in de buurt van Halsteren een beetje vertraging en pas kwart over negen op kantoor. Rest van de week maar alternatieve routes geprobeerd, maar zijn gemiddeld allemaal een kwartier tot twintig minuten langer als vroeger.
Deze week sinterklaas met de familie gevierd. Best gezellig en lekker gourmetten vooraf.
Ook uitnodiging voor invallen bij vereniging in verband met kerstconcerten. Altijd wel leuk om te doen, alhoewel sommige stukken al tot vervelens toe gespeeld.
Donderdag voor het eerst sinds negen weken weer gefiets, maar het viel niet mee. Je hebt geen ritme meer en er stond best wel wind. Goed voor het luie zweet. 's-Avonds ook nog repetie dus bij Ons Genoegen in Rockanje voor de kerst.
Kwam daar de oude directeur van voorheen Rabobank Rockanje nog tegen en gezellig praatje gehad.
Deze week sinterklaas met de familie gevierd. Best gezellig en lekker gourmetten vooraf.
Ook uitnodiging voor invallen bij vereniging in verband met kerstconcerten. Altijd wel leuk om te doen, alhoewel sommige stukken al tot vervelens toe gespeeld.
Donderdag voor het eerst sinds negen weken weer gefiets, maar het viel niet mee. Je hebt geen ritme meer en er stond best wel wind. Goed voor het luie zweet. 's-Avonds ook nog repetie dus bij Ons Genoegen in Rockanje voor de kerst.
Kwam daar de oude directeur van voorheen Rabobank Rockanje nog tegen en gezellig praatje gehad.
zondag, december 10, 2006
Weekverslag week 48
Week 48
Het grootste deel van week 48 zaten we nog aan de andere zijde van de wereldbol. Vanaf donderdag zijn we weer in Nederland en toch wel een hele schok. Het begon al op Schiphol. Bijna een half uur vertraging metde bagage. Daarna toch wel snel door de douane en naar Deli France tussen Arrival 1 en 2 om daar mijn zus op te zoeken. Deze kwamen we gelukkig tegen en hebben eerst koffie gedronken. Daarna de auto in en net voorbij Hoofddorp reden we de file al weer in. Na de enkele auto's per uur die we gewend waren, valt dat toch niet mee. Maar gelukkig bleek het verder wel mee te vallen en even na 9 uur waren we weer in Hellevoetsluis. Spullen uitgepakt en wasmachine gevuld. Daarna de rest van de dag rustig aan. Een paar telefoontjes en 's-avonds lekker op tijd in ons eigen bed. Goed geslapen maar waren al vroeg wakker. Omgedraaid en toen we wakker werden was het vrijdag kwart voor 10. Rustige dag van gemaakt en diverse boodschappen en fotorolletjes weggebracht. Kan Bea volgende week ook aan haar foto verslag beginnen. Ook even bij de ouders en schoonouders geweest. Die waren toch wel blij ons weer te zien. 's-Avonds nog een borreltje bij de muziek wezen halen en wat bekenden opzoeken. Werd toch weer later als gepland, maar wel gezellig. Zaterdag boodschappen gedaan en me weer voorbereid om aanstaande maandag. Dan begint weer het moeten en niet wat we gehad hebben van het mag en niets moet. Ook in mijn mail gelezen dat mijn oud-collega Frans van Tongeren op 9 november was overleden. Helaas heeft Frans niet meer kunnen doen wat wij gedaan hebben in Nieuw Zeeland. Maar zijn ziekte heeft ons wel op het idee gebracht om dit jaar naar Nieuw Zeeland te gaan.
Zondag nog wat gedaan voor de film over Nieuw Zeeland en alle foto's in picasa gezet om ze later te kunnen publiceren of een dvd van te maken.
Het grootste deel van week 48 zaten we nog aan de andere zijde van de wereldbol. Vanaf donderdag zijn we weer in Nederland en toch wel een hele schok. Het begon al op Schiphol. Bijna een half uur vertraging metde bagage. Daarna toch wel snel door de douane en naar Deli France tussen Arrival 1 en 2 om daar mijn zus op te zoeken. Deze kwamen we gelukkig tegen en hebben eerst koffie gedronken. Daarna de auto in en net voorbij Hoofddorp reden we de file al weer in. Na de enkele auto's per uur die we gewend waren, valt dat toch niet mee. Maar gelukkig bleek het verder wel mee te vallen en even na 9 uur waren we weer in Hellevoetsluis. Spullen uitgepakt en wasmachine gevuld. Daarna de rest van de dag rustig aan. Een paar telefoontjes en 's-avonds lekker op tijd in ons eigen bed. Goed geslapen maar waren al vroeg wakker. Omgedraaid en toen we wakker werden was het vrijdag kwart voor 10. Rustige dag van gemaakt en diverse boodschappen en fotorolletjes weggebracht. Kan Bea volgende week ook aan haar foto verslag beginnen. Ook even bij de ouders en schoonouders geweest. Die waren toch wel blij ons weer te zien. 's-Avonds nog een borreltje bij de muziek wezen halen en wat bekenden opzoeken. Werd toch weer later als gepland, maar wel gezellig. Zaterdag boodschappen gedaan en me weer voorbereid om aanstaande maandag. Dan begint weer het moeten en niet wat we gehad hebben van het mag en niets moet. Ook in mijn mail gelezen dat mijn oud-collega Frans van Tongeren op 9 november was overleden. Helaas heeft Frans niet meer kunnen doen wat wij gedaan hebben in Nieuw Zeeland. Maar zijn ziekte heeft ons wel op het idee gebracht om dit jaar naar Nieuw Zeeland te gaan.
Zondag nog wat gedaan voor de film over Nieuw Zeeland en alle foto's in picasa gezet om ze later te kunnen publiceren of een dvd van te maken.
Sinterklaas 5-12 -2006
Robin houdt nog een kleine voordracht naar aanleiding van haar kado.
Bea kreeg ook een gedicht. Iedereen had namelijk een lijstje kunnen maken, maar wij zaten nog ergens in Nieuw Zeeland toen men dit weer bedacht heeft.
Mijn vader bekijkt het allemaal van op een afstandje. Maakt zich niet zo druk.
Sinterklaas 5-12-2006
Mijn moeder, schoonzus en oudste dochter die binnenkort op kamers gaa wonen staan de kado's te bekijken
Na het eten gezellig rond de tafel in afwachting van de kado's
Rechts is Robin, daarnaast Robert en daarnaast Shari. De kinderen van mijn broer en aan de linkse kan Jorina, de oudste dochter van mijn zus.
De kadootjes voor iedereen.
vrijdag, december 01, 2006
Weekverslag week 6 Nieuw Zeeland
27-11
Oakura - Taumarunui
Weer is een stuk beter als gisteren. Gaan toeren langs de SH 45 (bijnaam is Surf Highway). De weg loopt vrij dicht langs de kust en er zijn veel goede stranden om te surfen, duiken en zwemmen en regelmatig kom je de bruine infoborden tegen die hier naar verwijzen. Bij Cape Egmont foto's gemaakt van de vuurtoren en omgeving. De gehele SH 45 afgereden en daarna door naar Whanganui. Boodschappen voor vandaag en morgen gedaan en daarna lunch. Na de lunch naar SH 4 gegaan richting Tamaranui. Vlak na het begin van de weg meldingen dat de storm die hier enige dagen geleden heeft gewoed nogal wat schade heeft aangericht en komen onderweg heel wat plaatsen tegen waar men bezig is de weg te herstellen. Sommige stroompjes die er langs de weg lopen blijken nu grote rivieren te zijn en hebben delen weggespoeld van de wand waardoor wegdek is verzakt of ingestort. Niet altijd leuk om over dergelijke plekken te rijden maar alles gaat gelukkig goed. Op sommige plekken is het behoorlijk stijgen en dalen, dus aardig wat schakelwerk. Verder langs de route zien we in de verte nog de drie toppen van de volkanen van het Tangariro National park. Camping die we opgezocht hebben in onze gids blijkt vlak langs de snelweg te liggen dus makkelijk te vinden en rond een plekje gevonden voor de nacht.
28-11
Tamarunui - Manukau
Verder langs SH 4 en bij Eight Mile Junction gaan we over op de 3, richting Hamilton en Auckland. Nog steeds een mooie route om te rijden, maar het einde van de vakantie komt nu ineens snel naderbij. Bij Otorohanga gaan we over op de sh31 en later de sh 39. Dit zijn kleinere wegen, maar dat rijdt wel zo prettig en we hoeven niet door Hamilton. Bij Taupiri komen we wer op de SH 1 en is Manakau nog 70 kilometer. Af en toe wordt het nu een echte snelweg, vierbaans en drukker dan we gewend zijn. We volgen vlak voor Manukau de borden naar het vliegveld, want de camping in Manukau ligt vlak langs die weg. De camping staat echter niet aangegeven en prompt kiezen we de verkeerde richting. Bij benzinepomp navraag gedaan en deze tekenen uit hoe we op de makkelijkste manier bij de camping kunnen komen en 10 minuten later staat we bij de slagboom. Plaatsje genomen en geluncht. Na de lunch hebben we de tassen weer gevuld met onze spullen en wat kleine tasjes met spullen die we zo in de koffers kunnen doen naast de tassen. Daarna nog de binnenkant van de van schoongeveegd en de matten en kussens uitgeklopt. Bea zal de voorkant van de van nog even schoonmaken en mag ik de laatste update van de weblog gaan doen. Rond een uur of 4 zijn we hiermee klaar en gaan nog even naar het winkelcentrum verderop. Nog wat kleine boodschapjes gedaan en rondgekeken. Avondeten daarna klaargemaakt en rustige avond en geestelijke voorbereiding op een lange vliegdag. Eerst ongeveer 10.5 uur naar Kuala Lumpur en dan nog eens bijna 12 uur naar Schiphol en daartussen hebben we in Kuala Lumpur ongeveer 3,5 uur door te brengen in veband met de aansluiting van de vlucht naar Amsterdam.
29-11
Manukau - Kuala Lumpur - Amsterdam
We moeten vandaag de van voor 10 uur afleveren bij United Campervan in Mangere, vlak bij het vliegveld. Voor we de camping verlaten nog het afvalwater reservoir geleegd en af wezen tanken. Loopt allemaal goed en even voor 9 uur bij United Campervan. Onze koffers worden snel tevoorschijn gehaald en we kunnen de spullen overbrengen uit de van in de koffers. Is nog even een strijd om de koffers toch weer dicht te krijgen. Daarna controle van de van of er iets mee is, maar men is binnen een kwartier hiermee gereed en men regelt daarna gelijk voor ons de shuttle bus om opgehaald te worden. Een kwartiertje later worden we door de bus opgehaald en kwart voor 10 staan we bij Auckland International Airport. Gaan snel inchecken en we zijn om 10 uur door de douane. Kunnen nu nog rustig wat laatste inkopen doen en een goed plekje opzoeken om de tijd tot 1 uur door te brengen. Boarding gaat vrij snel, wel druk en om 13.45 gaan we de lucht in richting Kuala Lumpur. Vlucht verloopt rustig en nog wat foto's en film kunnen maken van het binnenland van Australië. De kust lag onder een wolkendek, maar het binnenland is vrij helder en je kan toch wel wat details zien op de foto's. Rond 19.45 (lokale tijd Maliesië) landen we en via de beeldschermen zien we dat onze transfervlucht verloopt via gate C22. Zijn koffie gaan drinken bij Starbucks en hebben daarna een luie stoel gezocht in een launch. Hebben daar onze laatste ringgit opgemaakt en onderuit gezakt in de luie stoele gezeten. Tegen 11.15 naar de gate gegaan en konden daar snel naar binnen en ongeveer 5 minuten later begon het boarden al. Om 11.45 gingen we de lucht weer in voor de laatste etappe. Rustige vlucht gehad maar jammer dat het donker was. Eerst nog naar de Da Vinci code zitten kijken (vond het boek veel spannender dan de film) en daarna getracht te slapen. Lukte vrij aardig en aan boord bleef het erg stil. Veel mensen, ook redelijk wat kinderen, maar het bleef erg stil. Om een uur of 5 werd ik weer wakker, maar dan ben je er ook haast. Bea heeft ook prima geslapen onderweg, dus die voelde zich ook nog best wel uitgerust. Om 05.45 geland op Schiphol. We moesten alleen een eind taxiën naar de aankomstpier en even over 6 uur stapten we de slurf in. Waren redelijk snel door de paspoortcontrole, maar onze koffers kwamen maar niet op de bestemde band. Om half zeven werd er omgeroepen dat er bij het lossen vertraging was opgelopen en hebben daarna nog 10 minuten moeten wachten voordat de koffers kwamen. Gelukkig kwamen onze koffers al snel voorbij en langs de douane. Mijn zus zou me op komen halen en er was afgesproken dat ze zou wachten bij Deli France tussen aankomst 1 en aankomst 2. Onderweg daar naar toe kwam ze al aanlopen en we zijn eerst nog een kopje koffie gaan drinken. Ze vertelde dat het nogal mistig en nat onderweg was en dat Nederland weer volstond met files dus het zou wel een lang ritje kunnen worden. Viel allemaal achteraf nog wel mee en rond 9.15 stonden we weer op de parkeerplaats vlak bij huis.
Foto's door mij gemaakt 756
Foto's door Bea gemaakt 700
Films door mij gemaakt 3.5 uur aan videoband.
ECHT HET EINDE VAN EEN
ONVERGETELIJKE VAKANTIE.
Oakura - Taumarunui
Weer is een stuk beter als gisteren. Gaan toeren langs de SH 45 (bijnaam is Surf Highway). De weg loopt vrij dicht langs de kust en er zijn veel goede stranden om te surfen, duiken en zwemmen en regelmatig kom je de bruine infoborden tegen die hier naar verwijzen. Bij Cape Egmont foto's gemaakt van de vuurtoren en omgeving. De gehele SH 45 afgereden en daarna door naar Whanganui. Boodschappen voor vandaag en morgen gedaan en daarna lunch. Na de lunch naar SH 4 gegaan richting Tamaranui. Vlak na het begin van de weg meldingen dat de storm die hier enige dagen geleden heeft gewoed nogal wat schade heeft aangericht en komen onderweg heel wat plaatsen tegen waar men bezig is de weg te herstellen. Sommige stroompjes die er langs de weg lopen blijken nu grote rivieren te zijn en hebben delen weggespoeld van de wand waardoor wegdek is verzakt of ingestort. Niet altijd leuk om over dergelijke plekken te rijden maar alles gaat gelukkig goed. Op sommige plekken is het behoorlijk stijgen en dalen, dus aardig wat schakelwerk. Verder langs de route zien we in de verte nog de drie toppen van de volkanen van het Tangariro National park. Camping die we opgezocht hebben in onze gids blijkt vlak langs de snelweg te liggen dus makkelijk te vinden en rond een plekje gevonden voor de nacht.
28-11
Tamarunui - Manukau
Verder langs SH 4 en bij Eight Mile Junction gaan we over op de 3, richting Hamilton en Auckland. Nog steeds een mooie route om te rijden, maar het einde van de vakantie komt nu ineens snel naderbij. Bij Otorohanga gaan we over op de sh31 en later de sh 39. Dit zijn kleinere wegen, maar dat rijdt wel zo prettig en we hoeven niet door Hamilton. Bij Taupiri komen we wer op de SH 1 en is Manakau nog 70 kilometer. Af en toe wordt het nu een echte snelweg, vierbaans en drukker dan we gewend zijn. We volgen vlak voor Manukau de borden naar het vliegveld, want de camping in Manukau ligt vlak langs die weg. De camping staat echter niet aangegeven en prompt kiezen we de verkeerde richting. Bij benzinepomp navraag gedaan en deze tekenen uit hoe we op de makkelijkste manier bij de camping kunnen komen en 10 minuten later staat we bij de slagboom. Plaatsje genomen en geluncht. Na de lunch hebben we de tassen weer gevuld met onze spullen en wat kleine tasjes met spullen die we zo in de koffers kunnen doen naast de tassen. Daarna nog de binnenkant van de van schoongeveegd en de matten en kussens uitgeklopt. Bea zal de voorkant van de van nog even schoonmaken en mag ik de laatste update van de weblog gaan doen. Rond een uur of 4 zijn we hiermee klaar en gaan nog even naar het winkelcentrum verderop. Nog wat kleine boodschapjes gedaan en rondgekeken. Avondeten daarna klaargemaakt en rustige avond en geestelijke voorbereiding op een lange vliegdag. Eerst ongeveer 10.5 uur naar Kuala Lumpur en dan nog eens bijna 12 uur naar Schiphol en daartussen hebben we in Kuala Lumpur ongeveer 3,5 uur door te brengen in veband met de aansluiting van de vlucht naar Amsterdam.
29-11
Manukau - Kuala Lumpur - Amsterdam
We moeten vandaag de van voor 10 uur afleveren bij United Campervan in Mangere, vlak bij het vliegveld. Voor we de camping verlaten nog het afvalwater reservoir geleegd en af wezen tanken. Loopt allemaal goed en even voor 9 uur bij United Campervan. Onze koffers worden snel tevoorschijn gehaald en we kunnen de spullen overbrengen uit de van in de koffers. Is nog even een strijd om de koffers toch weer dicht te krijgen. Daarna controle van de van of er iets mee is, maar men is binnen een kwartier hiermee gereed en men regelt daarna gelijk voor ons de shuttle bus om opgehaald te worden. Een kwartiertje later worden we door de bus opgehaald en kwart voor 10 staan we bij Auckland International Airport. Gaan snel inchecken en we zijn om 10 uur door de douane. Kunnen nu nog rustig wat laatste inkopen doen en een goed plekje opzoeken om de tijd tot 1 uur door te brengen. Boarding gaat vrij snel, wel druk en om 13.45 gaan we de lucht in richting Kuala Lumpur. Vlucht verloopt rustig en nog wat foto's en film kunnen maken van het binnenland van Australië. De kust lag onder een wolkendek, maar het binnenland is vrij helder en je kan toch wel wat details zien op de foto's. Rond 19.45 (lokale tijd Maliesië) landen we en via de beeldschermen zien we dat onze transfervlucht verloopt via gate C22. Zijn koffie gaan drinken bij Starbucks en hebben daarna een luie stoel gezocht in een launch. Hebben daar onze laatste ringgit opgemaakt en onderuit gezakt in de luie stoele gezeten. Tegen 11.15 naar de gate gegaan en konden daar snel naar binnen en ongeveer 5 minuten later begon het boarden al. Om 11.45 gingen we de lucht weer in voor de laatste etappe. Rustige vlucht gehad maar jammer dat het donker was. Eerst nog naar de Da Vinci code zitten kijken (vond het boek veel spannender dan de film) en daarna getracht te slapen. Lukte vrij aardig en aan boord bleef het erg stil. Veel mensen, ook redelijk wat kinderen, maar het bleef erg stil. Om een uur of 5 werd ik weer wakker, maar dan ben je er ook haast. Bea heeft ook prima geslapen onderweg, dus die voelde zich ook nog best wel uitgerust. Om 05.45 geland op Schiphol. We moesten alleen een eind taxiën naar de aankomstpier en even over 6 uur stapten we de slurf in. Waren redelijk snel door de paspoortcontrole, maar onze koffers kwamen maar niet op de bestemde band. Om half zeven werd er omgeroepen dat er bij het lossen vertraging was opgelopen en hebben daarna nog 10 minuten moeten wachten voordat de koffers kwamen. Gelukkig kwamen onze koffers al snel voorbij en langs de douane. Mijn zus zou me op komen halen en er was afgesproken dat ze zou wachten bij Deli France tussen aankomst 1 en aankomst 2. Onderweg daar naar toe kwam ze al aanlopen en we zijn eerst nog een kopje koffie gaan drinken. Ze vertelde dat het nogal mistig en nat onderweg was en dat Nederland weer volstond met files dus het zou wel een lang ritje kunnen worden. Viel allemaal achteraf nog wel mee en rond 9.15 stonden we weer op de parkeerplaats vlak bij huis.
Foto's door mij gemaakt 756
Foto's door Bea gemaakt 700
Films door mij gemaakt 3.5 uur aan videoband.
ECHT HET EINDE VAN EEN
ONVERGETELIJKE VAKANTIE.
29-11 Manukau - Kuala Lumpur
We zijn vertrokken met een 747 en we zijn teruggekomen met een 747. Alleen na Kuala Lumpur geen foto's meer gemaakt. We vlogen 's-nachts en in Nederland was het weer Nederlands weer, mistig en nattig en daarbij nog eens veel files. Welkom thuis dus!!!!!!
Dit is ook nog in Australië, Vlak bij Darwin aan de noordkust.
Dit is op 11000 meter hoogte boven Australië. Ze hadden best wat van de regen uit de Tasmanzee hier kunnen laten vallen. Het ziet er erg droog en dor uit.
De Tasmanzee vanaf 9500 meter hoogte. Nu ziet het er leuk uit, maar we hebben er regelmatig regen van gekregen.
We hebben al een foto van wicked campervans laten zien, Maar dit vliegtuig heeft men ook op een leuke manier geschilderd.
Bea is bezig de laatste spullen in een tas te doen.
Met deze camper meer dan 5 weken rondgetrokken door Nieuw Zeeland
Totaal hebben we 7118,0 km gereden.
28-11 Tamarunui - Manukau
Reclame langs de weg voor een leuke koffie tent langs de weg
Waterval langs SH 4 Richting Manukau (vlak bij vliegveld Auckland)
dinsdag, november 28, 2006
vrijdag, november 24, 2006
Weekverslag week 5 Nieuw Zeeland
21-11
Te Awake- Napier
Was lekker rustig nog toen we opstonden. Lekkere douche genomen en goed ontbeten. Naar Napier met de auto is ongeveer een half uur tot het centrum. Leuke plaats en voor een paar dollar konden we tot 's-avonds parkeren. Het plaatsje is bekend om zijn mooie gebouwen in de art deco stijl. We hebben er dus aardig wat mooie plaatjes en film kunnen schieten. tussendoor niet vergeten om lekkere koffie met wat extra's te nemen. Het is niet altijd leuk om een foto te maken met zo'n huis of speciaal gebouw met dan een modern gebouw erachter, maar ja.
's-Middags nog in Marina World, maar de show viel een beetje tegen. Achter ons zaten een stel Amerikanen die daar nogal wat commentaar op hadden. Na afloop werden de dieren nog gevoederd en werd er ook uitleg gegeven wat men er allemaal doet om de zeedieren en hun leefomgeving te beschermen. Daarna op ons gemak weer naar de camper en rond een uur of 4 waren we weer terug op de camping en hebben nog een poosje in het zonnetje gezeten. 's-avonds hebben we de voorbereidingen gedaan voor de trip naar Cape Kidnappers.
22-11
Cape Kidnappers - Taupo
Aangezien we pas rond een uur of elf vertrekken, hebben we nog een poosje in het zonnetje zitten genieten en tegen half elf naar het vertrekpunt. Er kwamen 2 grote trekkers met dubbele wagen aan en het hele spul werd opgeladen en over de steenrand van het strand naar beneden naar de watergrens. Onderweg kregen we regelmatig te horen wat er te zien was aan onze rechterzijde. Dit was de rotskant, maar daar werd uitleg gegeven waar breuklijnen liepen van aardbevingen (Nieuw Zeeland heeft per jaar ongeveer 50.000 kleine aardbevingen, maar het overgrote deel merk je niet eens). Ook kan je op de foto zien hoeveel breuklijnen er dus op een kilometer soms zitten. Onderweg moesten de chauffeurs/reisleiders nog een nieuw pad hakken, want er waren wat rotsen naar beneden gekomen de afgelopen week!!!!
Tegen een uur of half een naderden we het punt waar we moesten afstappen en naar een pad konden waarmee je naar de Cape kon en bij de grootste kolonie van de vier met Jan van Genten.
Op een gegevens moment kom je bovenop de klip en als je te hard doorloopt sta je gelijk midden tussen de Jan van Genten. Heb foto's en film kunnen maken en kon bij de vogels komen tot op een halve meter. Als je een Jan van Gent ziet starten om te gaan vliegen lijkt hij heel onbeholpen, maar in de lucht is het een heel gratieuze vogel. Ze zijn ook best nog wel groot. Ook waren er in veel nesten net uitgekomen jongen en bij een paar nesten hadden de jongen geen nestharen meer maar kregen hun goede verenpak. We hadden ongeveer een 3 kwartier om foto's e.d. te maken en daarna moesten we weer een goede twintig minuten terugwandelen.
Hierna ging het terug ineens een stuk sneller. Ook voor de schooljeugd die op de tweede trekker zaten gaven de chauffeurs gas en dan even hard door het water te rijden. Tot hun hilariteit en een nat pak hadden ze zo. Bij het startpunt de auto weer opgehaald en we zijn richting Taupo gaan rijden. Rond half zeven daar aangekomen en een camping opgezocht. Het dorp ingewandeld en in een restaurant heel lekker zitten eten (de prijzen vallen ons tot nog toe erg mee)
23-11
Taupo - Hamilton.
Op tijd opgestaan en ontbeten. rond 8.15 uur weggereden richting Roturoa. We zijn daar al geweest, maar niet bij deWhakerewarewa met de Pohutu Geyser. Terwijl we daar aan kwamen rijden zagen we deze net spuiten. We zijn begonnen aan de rondwandeling en de tijd een beetje goed in de gaten gehouden en op tijd bij de geyser op wacht gaan zitten. Het barstte er van de Japanners en Chinezen en filmen zonder hun praten was haast niet mogelijk. Toch mooie foto's en film kunnen maken. Hierna zijn we doorgegaan naar Ngongotaha, waar een cabine lift ons naar boven heeft gebracht. Leek wel Oostenrijk maar dan zonder sneeuw. Ook een soort bungee jump gezien. 3 personen werden in een stoel gezet, langzaam opgehesen en daarna bleef dit zo enige seconden hangen en plotseling als een katapult afgeschoten naar 150 km per uur in 2 seconden. Je had ze moeten horen gillen. We hebben daar een leuke wandeling boven gemaakt en wat gegeten. Daarna weer naar de auto en door naar Hamilton. we hebben nog wat hagelslag en drop voor Angelique Lempers (nu Freed) wat we bij haar willen afgeven. Ze had haar telefoonnummers gemaild. Gebeld en ze was vanavond thuis. Vanaf onze camping zijn we gaan wandelen, maar het bleek achteraf verder als gedacht. Maar toch gevonden en onze boodschappen afgegeven. Gezellig zitten praten hoe het ons is vergaan, maar ook zij het ervaart in Nieuw Zeeland. Tegen 11.15 uur naar huis en tegen twaalf uur waren we weer op onze camping.
24-11
Hamilton - Waitomo Caves.
We zijn op tijd weer opgestaan en daarna met de auto richting het centrum van Hamilton gereden. Eerst het centrum in om onze terugreis te herbevestigen. Men had gezegd dat dit door de meeste info's gedaan werd, maar we werden doorverwezen naar een reisbureau. Dit opgezocht en deze hebben ons het telefoonnummer van Malasyan Airlines gegeven. Naast het reisbureau was een Starbucks en onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers gebeld en de terugreis herbevestigd. Verliep reuze eenvoudig en snel. Daarna naar een raderboot langs de rivier gegaan en een tochtje geboekt. Leuk om te doen en lekker geluncht. Rond twee uur weer terug en we zijn naar de Waitomo Caves gereden. Hamilton uitkomen viel niet mee dus doen we dat gewoon op een alternatieve manier. Onderweg getankt. Met een kortingsbon van Woolworth ( als je meer dan 40 dollar besteed aan boodschappen krijg je een voucher en hiermee krijg je bij shell pompen 4 dollarcent korting). In Waitomo snel de camping gevonden, plaatjes besproken en door naar de Tavern voor het diner. Bea heeft vanavond geen kookdienst.
25-11
Waitomo - New Plymouth.
Op tijd er uit en ontbeten. Met de camper naar het Museum gereden want we hadden daar een tour gezien met het bezoeken van drie aparte grotten. Geboekt en om even voor negen uur waren we bij de bekende Waitomo Cave. In verband met een grote brand in december vorig jaar is men nog druk bezig om de huisvesting weer op orde te krijgen. Door een gids werden we meegenomen naar de ingang en uitleg over diverse zaken volgde. Langzaam wordt het steeds donkerder en op een gegeven moment zie je echt niets meer. Daar laat de gids je enige tijd staan en dan merk je dat je toch weer dingen gaat zien. Met een lampje leidt hij je verder en dan kom je bij het riviertje. je kan op de boot stappen en als je een eindje gevaren hebt, zie je om een hoek pltotseling een spoor van lichtjes verder de gang inlopen. We varen voor ons gevoel een heel eind, maar dat is niet zo. Je hebt in het donker echt geen gevoel van afstand o.i.d. De gids trekt de boot aan een lijn die boven ons hoofd hangt rond en we komen dan vanzelf weer bij ons beginpunt uit. Helaas lukt het filmen en fotograferen niet. De apparaten reageren niet op het weinige licht wat de gloeiwormen uitstralen. Rond kwart voor tien weer buiten en door naar het busje wat ons naar de andere twee grotten brengt. Norm, onze chauffeur en gids legt in het kort uit wat we gaan doen. We hebben een groep van 11 personen en 1 gids. Eerst rijden we een goeie twintig minuten door de omgeving dan worden we bij een paadje gebracht en daarvandaan wandelen we naar de eerste grot. De gids is met de auto intussen rond de heuvel gereden en we zien hem daar weer terug met helmen en dergelijke. Iedereen krijgt er een en hij laat zien hoe je licht aan en uit kan doen en waarom je hem nodig hebt. Het begin is nogal laag en maar goed dat we dus een helm op hebben, anders had ik vast een paar bulten op mijn kop gehad. Ook hij laat ons weer wennen aan het donker. Als grapje worden de heren tussen de dames gezet. Hij zegt tegen mij het volgende maar dan in het engels. Je kan iedere dame in haar derriere knijpen ze weten toch niet wie er naast ze staat. Ik heb me maar op de vlakte gehouden en netjes gevraagd moet ik de linkse of de rechtse dame dan knijpen. Rechts stond namelijk een forse engelse dame en links mijn vrouw. Hier was de overvloed aan gloeiwormen nog veel beter te zien als in de Waitomo grot. Foto's maken van diverse zaken mocht hier wel met flits. Hierna terug naar de ingang en buiten naar een hutje gewandeld waar koffie en thee met koek klaarstond. Was ook voor de personen die een beetje nicotine nodig hadden. Daarna door naar de tweede grot. Hierin waren geen gloeiwormen maar dit was meer gericht op het grotonderzoek en de vondsten die er de afgelopen jaren zijn gedaan. In een van de takken hebben ze namelijk de resten van een MOA gevonden.Ook gebeurt het wel dat een stuk van het dak instort van een grot doordat het verzuurde water de verbindende aarde oplost. Het kan ook gebeuren dat een koe, schaap o.i.d. over een dergelijk punt loopt en dat het instort. De beenderen vinden ze dan later vaak in een grot. Rond een uur of 1 zijn we weer teruggebracht naar het stadje en zijn we gaan rijden richting New Plymouth. Dit is niet zo ver van mount Taranaki.
Rond half zven op de camping en na het eten nog even de benen wezen strekken.
26-11
New Plymouth - Oakura
Op tijd er uit en even over 8 uur vertrokken we om een tour rond mount Taranaki te maken. Helaas hebben we de bergen alleen maar in de wolken of door de regen kunnen zien. Ook bij een info centrum geprobeerd, maar alleenfoto's van het houtsnijwerk voor de deur kunnen maken en later van de Dawson Falls. Weer is niet best.Zijn daarna weer wat gaan toeren en het weer wordt wat beter. De route 45 gevolgd (wordt ook wel Surfroute genoemd.) Leuk om te toeren en bij veel plaatsjes onderweg verwijzing naar het strand om te kunnen surfen, zwemmen, kite surfen e.d. Daarna verderop weer een camping opgezocht in Oakura. Het is maar 14 kilometer van New Plymouth vandaan. Zijn na het eten naar New Plymouth gereden en daar een internet cafe opgezocht. Nu kon ik wel de rest tot zondag publiceren.Maandaggaan we weer toeren richting Hamilton, want woensdag loopt onze reis ten einde en moeten de camper inleveren.
Te Awake- Napier
Was lekker rustig nog toen we opstonden. Lekkere douche genomen en goed ontbeten. Naar Napier met de auto is ongeveer een half uur tot het centrum. Leuke plaats en voor een paar dollar konden we tot 's-avonds parkeren. Het plaatsje is bekend om zijn mooie gebouwen in de art deco stijl. We hebben er dus aardig wat mooie plaatjes en film kunnen schieten. tussendoor niet vergeten om lekkere koffie met wat extra's te nemen. Het is niet altijd leuk om een foto te maken met zo'n huis of speciaal gebouw met dan een modern gebouw erachter, maar ja.
's-Middags nog in Marina World, maar de show viel een beetje tegen. Achter ons zaten een stel Amerikanen die daar nogal wat commentaar op hadden. Na afloop werden de dieren nog gevoederd en werd er ook uitleg gegeven wat men er allemaal doet om de zeedieren en hun leefomgeving te beschermen. Daarna op ons gemak weer naar de camper en rond een uur of 4 waren we weer terug op de camping en hebben nog een poosje in het zonnetje gezeten. 's-avonds hebben we de voorbereidingen gedaan voor de trip naar Cape Kidnappers.
22-11
Cape Kidnappers - Taupo
Aangezien we pas rond een uur of elf vertrekken, hebben we nog een poosje in het zonnetje zitten genieten en tegen half elf naar het vertrekpunt. Er kwamen 2 grote trekkers met dubbele wagen aan en het hele spul werd opgeladen en over de steenrand van het strand naar beneden naar de watergrens. Onderweg kregen we regelmatig te horen wat er te zien was aan onze rechterzijde. Dit was de rotskant, maar daar werd uitleg gegeven waar breuklijnen liepen van aardbevingen (Nieuw Zeeland heeft per jaar ongeveer 50.000 kleine aardbevingen, maar het overgrote deel merk je niet eens). Ook kan je op de foto zien hoeveel breuklijnen er dus op een kilometer soms zitten. Onderweg moesten de chauffeurs/reisleiders nog een nieuw pad hakken, want er waren wat rotsen naar beneden gekomen de afgelopen week!!!!
Tegen een uur of half een naderden we het punt waar we moesten afstappen en naar een pad konden waarmee je naar de Cape kon en bij de grootste kolonie van de vier met Jan van Genten.
Op een gegevens moment kom je bovenop de klip en als je te hard doorloopt sta je gelijk midden tussen de Jan van Genten. Heb foto's en film kunnen maken en kon bij de vogels komen tot op een halve meter. Als je een Jan van Gent ziet starten om te gaan vliegen lijkt hij heel onbeholpen, maar in de lucht is het een heel gratieuze vogel. Ze zijn ook best nog wel groot. Ook waren er in veel nesten net uitgekomen jongen en bij een paar nesten hadden de jongen geen nestharen meer maar kregen hun goede verenpak. We hadden ongeveer een 3 kwartier om foto's e.d. te maken en daarna moesten we weer een goede twintig minuten terugwandelen.
Hierna ging het terug ineens een stuk sneller. Ook voor de schooljeugd die op de tweede trekker zaten gaven de chauffeurs gas en dan even hard door het water te rijden. Tot hun hilariteit en een nat pak hadden ze zo. Bij het startpunt de auto weer opgehaald en we zijn richting Taupo gaan rijden. Rond half zeven daar aangekomen en een camping opgezocht. Het dorp ingewandeld en in een restaurant heel lekker zitten eten (de prijzen vallen ons tot nog toe erg mee)
23-11
Taupo - Hamilton.
Op tijd opgestaan en ontbeten. rond 8.15 uur weggereden richting Roturoa. We zijn daar al geweest, maar niet bij deWhakerewarewa met de Pohutu Geyser. Terwijl we daar aan kwamen rijden zagen we deze net spuiten. We zijn begonnen aan de rondwandeling en de tijd een beetje goed in de gaten gehouden en op tijd bij de geyser op wacht gaan zitten. Het barstte er van de Japanners en Chinezen en filmen zonder hun praten was haast niet mogelijk. Toch mooie foto's en film kunnen maken. Hierna zijn we doorgegaan naar Ngongotaha, waar een cabine lift ons naar boven heeft gebracht. Leek wel Oostenrijk maar dan zonder sneeuw. Ook een soort bungee jump gezien. 3 personen werden in een stoel gezet, langzaam opgehesen en daarna bleef dit zo enige seconden hangen en plotseling als een katapult afgeschoten naar 150 km per uur in 2 seconden. Je had ze moeten horen gillen. We hebben daar een leuke wandeling boven gemaakt en wat gegeten. Daarna weer naar de auto en door naar Hamilton. we hebben nog wat hagelslag en drop voor Angelique Lempers (nu Freed) wat we bij haar willen afgeven. Ze had haar telefoonnummers gemaild. Gebeld en ze was vanavond thuis. Vanaf onze camping zijn we gaan wandelen, maar het bleek achteraf verder als gedacht. Maar toch gevonden en onze boodschappen afgegeven. Gezellig zitten praten hoe het ons is vergaan, maar ook zij het ervaart in Nieuw Zeeland. Tegen 11.15 uur naar huis en tegen twaalf uur waren we weer op onze camping.
24-11
Hamilton - Waitomo Caves.
We zijn op tijd weer opgestaan en daarna met de auto richting het centrum van Hamilton gereden. Eerst het centrum in om onze terugreis te herbevestigen. Men had gezegd dat dit door de meeste info's gedaan werd, maar we werden doorverwezen naar een reisbureau. Dit opgezocht en deze hebben ons het telefoonnummer van Malasyan Airlines gegeven. Naast het reisbureau was een Starbucks en onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers gebeld en de terugreis herbevestigd. Verliep reuze eenvoudig en snel. Daarna naar een raderboot langs de rivier gegaan en een tochtje geboekt. Leuk om te doen en lekker geluncht. Rond twee uur weer terug en we zijn naar de Waitomo Caves gereden. Hamilton uitkomen viel niet mee dus doen we dat gewoon op een alternatieve manier. Onderweg getankt. Met een kortingsbon van Woolworth ( als je meer dan 40 dollar besteed aan boodschappen krijg je een voucher en hiermee krijg je bij shell pompen 4 dollarcent korting). In Waitomo snel de camping gevonden, plaatjes besproken en door naar de Tavern voor het diner. Bea heeft vanavond geen kookdienst.
25-11
Waitomo - New Plymouth.
Op tijd er uit en ontbeten. Met de camper naar het Museum gereden want we hadden daar een tour gezien met het bezoeken van drie aparte grotten. Geboekt en om even voor negen uur waren we bij de bekende Waitomo Cave. In verband met een grote brand in december vorig jaar is men nog druk bezig om de huisvesting weer op orde te krijgen. Door een gids werden we meegenomen naar de ingang en uitleg over diverse zaken volgde. Langzaam wordt het steeds donkerder en op een gegeven moment zie je echt niets meer. Daar laat de gids je enige tijd staan en dan merk je dat je toch weer dingen gaat zien. Met een lampje leidt hij je verder en dan kom je bij het riviertje. je kan op de boot stappen en als je een eindje gevaren hebt, zie je om een hoek pltotseling een spoor van lichtjes verder de gang inlopen. We varen voor ons gevoel een heel eind, maar dat is niet zo. Je hebt in het donker echt geen gevoel van afstand o.i.d. De gids trekt de boot aan een lijn die boven ons hoofd hangt rond en we komen dan vanzelf weer bij ons beginpunt uit. Helaas lukt het filmen en fotograferen niet. De apparaten reageren niet op het weinige licht wat de gloeiwormen uitstralen. Rond kwart voor tien weer buiten en door naar het busje wat ons naar de andere twee grotten brengt. Norm, onze chauffeur en gids legt in het kort uit wat we gaan doen. We hebben een groep van 11 personen en 1 gids. Eerst rijden we een goeie twintig minuten door de omgeving dan worden we bij een paadje gebracht en daarvandaan wandelen we naar de eerste grot. De gids is met de auto intussen rond de heuvel gereden en we zien hem daar weer terug met helmen en dergelijke. Iedereen krijgt er een en hij laat zien hoe je licht aan en uit kan doen en waarom je hem nodig hebt. Het begin is nogal laag en maar goed dat we dus een helm op hebben, anders had ik vast een paar bulten op mijn kop gehad. Ook hij laat ons weer wennen aan het donker. Als grapje worden de heren tussen de dames gezet. Hij zegt tegen mij het volgende maar dan in het engels. Je kan iedere dame in haar derriere knijpen ze weten toch niet wie er naast ze staat. Ik heb me maar op de vlakte gehouden en netjes gevraagd moet ik de linkse of de rechtse dame dan knijpen. Rechts stond namelijk een forse engelse dame en links mijn vrouw. Hier was de overvloed aan gloeiwormen nog veel beter te zien als in de Waitomo grot. Foto's maken van diverse zaken mocht hier wel met flits. Hierna terug naar de ingang en buiten naar een hutje gewandeld waar koffie en thee met koek klaarstond. Was ook voor de personen die een beetje nicotine nodig hadden. Daarna door naar de tweede grot. Hierin waren geen gloeiwormen maar dit was meer gericht op het grotonderzoek en de vondsten die er de afgelopen jaren zijn gedaan. In een van de takken hebben ze namelijk de resten van een MOA gevonden.Ook gebeurt het wel dat een stuk van het dak instort van een grot doordat het verzuurde water de verbindende aarde oplost. Het kan ook gebeuren dat een koe, schaap o.i.d. over een dergelijk punt loopt en dat het instort. De beenderen vinden ze dan later vaak in een grot. Rond een uur of 1 zijn we weer teruggebracht naar het stadje en zijn we gaan rijden richting New Plymouth. Dit is niet zo ver van mount Taranaki.
Rond half zven op de camping en na het eten nog even de benen wezen strekken.
26-11
New Plymouth - Oakura
Op tijd er uit en even over 8 uur vertrokken we om een tour rond mount Taranaki te maken. Helaas hebben we de bergen alleen maar in de wolken of door de regen kunnen zien. Ook bij een info centrum geprobeerd, maar alleenfoto's van het houtsnijwerk voor de deur kunnen maken en later van de Dawson Falls. Weer is niet best.Zijn daarna weer wat gaan toeren en het weer wordt wat beter. De route 45 gevolgd (wordt ook wel Surfroute genoemd.) Leuk om te toeren en bij veel plaatsjes onderweg verwijzing naar het strand om te kunnen surfen, zwemmen, kite surfen e.d. Daarna verderop weer een camping opgezocht in Oakura. Het is maar 14 kilometer van New Plymouth vandaan. Zijn na het eten naar New Plymouth gereden en daar een internet cafe opgezocht. Nu kon ik wel de rest tot zondag publiceren.Maandaggaan we weer toeren richting Hamilton, want woensdag loopt onze reis ten einde en moeten de camper inleveren.
26-11 New Plymouth - Oakura
Uitzicht vanuit de camper over de Tasman zee op de camping in Oakura
Zoek en gij zult vinden. Waar is Mount Taranaki gebleven????
Nog meer houtsnijwerk bij het infocentrum.
De Dawson Falls in het nationale park.
Houtsnijwerk bij info centrum van Mount Taranaki south
25-11 Waitomo Cave - New Plymouth
Het skelet wat ze gevonden hebben tijdens het maken van de paden door het grottenstelsel is van een Moa. Deze is nu helaas uigestorven.
Dit is het skelet van een koe. Deze is door een tomo in de grot gevallen. Een tomo is een schacht die ontstaat als het water een groot deel van de tussenliggende lime stone heeft opgelost, waardoor het lijkt alsof de grond nog stevig is, maar als men twee of drie passen op het dunne laagje heeft gegaan, zakt het plotseling in en stort wat er overheen loopt naar beneden. (deze schacht was ongeveer 20 meter diep.
In het tweede grottenstelsel van de tocht liet hij meer zien hoe grotten ontstaan en hoe lang het eigenlijk wel duurt voordat een stalactieten en een stalagmieten elkaar raken.
Een voorbeeld van hoe de aardlagen op elkaar komen te liggen. Lijkt ook een beetje op de Pancake Rocks.
Dit is de auto waarmee we met de tweede tocht mee weggebracht werden. Leuke gids die ons ook veel over de omgeving vertelde. Ook hoe hij samen met zijn partner maanden aan het werk zijn geweest om in de grotten zo min mogelijk schade aan te brengen en toch een mooi paadje gelegd hebben en verlichting zo geplaatst dat je wel wat ziet maar de insecten er zo min mogelijk last van hebben.
Hier zie je de vislijntjes zoals ze genoemd worden waaraan de gloeiwormen hangen en waarin vaak het eten in vliegt. Kleine insecten die de grotten binnenkomen e.d.
De ingang van de beroemde Waitomo Cave. Van het licht van de gloeiwormen konden we geen foto's maken want de camera's reageerden niet en bij mij was het beeld ook zwart en flitsen helpt en mag helemaal niet.
Ik vond deze wel goed, maar later met de tweede tour bij andere grotten was het voor ons beiden toch indrukwekkender dat zulke kleine insecten zoveel licht kunnen geven.
Ook mocht men daar wel foto's bij maken.
ra
24-11 Hamilton - Waitomo Caves
Wat importbomen aan de rand van het park. Geimporteerd om te kijken of ze sneller en beter hout produceren als de inlandse bomen.
De Victoria bridge van Hamilton.
De raderboot in Hamilton waarmee we een tochtje over de rivier gemaakt hebben. er waren ook mogelijkheden om tijdens de tocht te lunchen of te steengrillen. Wij hebben later zelf ergens op ons gemak zitten eten.
Gisterenavond zijn we nog een poos op visite geweest bij Angelique. Is een oud-collega van me en had met haar afgesproken als ik in Nieuw Zeeland zou zijn, dat ik hagelslag en drop zou meebrengen. Heb mijn woord gehouden en we hebben gezellig een poos zitten keuvelen over hoe wij Nieuw Zeeland hebben ervaren. Met haar gaat het prima en heeft nog geen ander werk gevonden. Zou wel kunnen in Auckland maar dat is iedere dag wel 115 kilometer heen en ook weer terug. Voelt ze niet veel voor en ik kan me er wat bij voorstellen.
23-11 Taupo - Hamilton
We zijn daarna doorgegaan naar de Bergbaan van Rotorua om daar een wandeling te gaan maken vanaf de top. Plotseling waan ik me in Oostenrijk Een Doppelmaijer lift om me omhoog te brengen en ik heb geen ski's bij me.
Met Bea ervoor kan je wel zien hoe hoog het water komt.
Hier is de geyser op zijn hoogtepunt.
Hier komt de geyser steeds beter op gang. Als alle omstandigheden goed zijn ( nu stond er nogal wat wind) dan kan het water tot ongeveer 25 meter hoogte gespoten worden.
De Pohutu geyser begint weer met spuiten.
Vlak bij de grote geyser zie je allerlei kleuren in de rotsformaties.
De Modderpoel in Whakerewarewa in Rotorua. Bij ons eerste bezoek aan Rotorua zijn we bij Hell's Gate geweest, maar daar waren geen geysers. Hebben dit dus toch maar aangevuld.
22-11 Te Awanga/Cape Kidnappers - Taupo
Het jong van deze Jan van Gent is al twee weken oud.
Zo lomp als de Jan van Gent start om te gaan vliegen, zo elegant zeilen ze door de lucht.
Een paar baltsende Jan van Genten bij terugkeer van het mannetje op het nest.
Hier een Jan van Gent met een jong. Volgens onze reisleider is dit jong ongeveer 2 dagen uit het ei gekropen.
Een Jan van Gent op het nest. Vele paren broeden nog. Bij enkele zijn er al eieren uitgekomen.
Dit is het eind van de rit met de trekkers. Vanaf hier te voet verder naar de klip waar 1 van de 4 broedende kolonies is.
Hier zijn de breuklijnen te zien van een aardbeving, waardoor de aardlagen niet meer op elkaar aansluiten maar soms meters lager weer terug komen.
Soms moet men een nieuwe weg maken om de mensen naar de Cape te brengen. Wel wat anders als de trekker besturen.
Onderweg krijgen we uitleg. De gids vertelt dat men de afgelopen 10 jaar meer problemen heeft met de bomen. De bomen die de boel bij elkaar moeten houden duwen nu met hun wortels hele stukken van de rotsformaties af en breken dus nu eigenlijk sneller de boel af.
Deze trekker heeft een kar voor 24 personen en 1 voor 16 personen. In het hoogseizoen gaan ze vaak met 3 stellen naar de Cape toe.
Bea bereidt zich geestelijk voor op de rit over het strand naar Cape Kidnappers.
Abonneren op:
Posts (Atom)