Week 37

Maandag was de eerste vakantie dag van Bea. Ze is nu bezig haar vakantiedagen op te maken en hoeft alleen 28 september nog op de afscheidsreceptie aanwezig te zijn. Best een aardig vooruitzicht voor haar. Maar ze heeft al wat ideeën hoe de tijd gevuld gaat worden, dus dat komt best goed.
Ook is men bij Bergen op Zoom begonnen aan de wegwerkzaamheden bij de ring. Kostte me aardig wat tijd en dit duurt tot in oktober. Zal dus nog regelmatig file moeten rijden.
Dinsdag was een lange dag. Werken daarna nog een personeelsbijeenkomst met twee presentaties. Best nog wel laat geworden voordat ik thuis was. Woensdag was de laatste werkdag voor deze week.
Donderdag samen een rondje gaan fietsen. Na terugkomst zijn we de coniferen gaan knippen. Was best wel nodig, maar je kan dit niet het hele jaar door doen. Maar ziet er weer netjes uit.
Vrijdag rondje alleen gefiets aangezien Bea wat zaken bij haar ouders moest doen en naar de kapper. "-Middags van het zonnetje genoten en rustig wat zaken gereed gemaakt voor Nieuw Zeeland, wat nu ook op begint te schieten.
Zaterdag naar Ans Westa tentoonstelling geweest in het Museum voor Volkenkunde.
Ans Westra is een fotografe, die in 1936 in Leiden is geboren en in 1957 naar Nieuw Zeeland geëmigreerd. Vanaf 1959 heeft ze veel foto reportages gemaakt, maar vooral ook het leven van de maori's en hun cultuur vastgelegd. Ze was precies in de tijd gekomen dat de Maori zich bewust werden van hun identiteit. Veel van de protestmarsen en vergaderingen heeft ze gefotografeerd, maar vooral het gewone leven van de Maori. Door 1 van haar boeken met foto's
die over het gewone dagelijkse leven van de Maori ging en dat op scholen werden gebruikt, is ze zelfs in de problemen gekomen. Er was een minister die het boek had goedgekeurd en daarna is dit naar de lagere scholen in Nieuw Zeeland gezonden. Hierna kwamen er uit het land op en aanmerkingen Men vond achteraf dat men het boek beter niet had kunnen gebruiken, maar de maori vrouwen voelden zich al danig in hun hemd gezet. Gelukkig is dit allemaal goedgekomen en nu pas heeft men begrepen hoe belangrijk haar werk voor de Maori is geweest.
Afgelopen jaar heeft ze heel haar prive-bibliotheek overgedragen aan the National Library the Wellington.