Weekverslag week 39 2008

Maandag zijn we door tante Riet, familie van Bea uit Den Haag, gebeld. Het gaat niet goed met Ome Ab (78). Hij is opgenomen in het HMC. Bij een pedicure behandeling is er iets niet goed gegaan en de grote teen van zijn rechtervoet is ernstig gaan zweren. De artsen vrezen nu dat hij mogelijk de teen of een groot deel van de teen zal moeten missen. De behandeling met medicijnen is niet aangeslagen. Daarnaast stond hij op de lijst voor dotteren, maar dat is voorlopig uitgesteld, totdat dit euvel verholpen is. Hoe lang dit uitgesteld wordt weten de artsen niet. Het ligt aan het genezingsproces van de teen. Met tante Riet gaat verder alles goed en prettig voor haar is dat ze vlak bij het ziekenhuis wonen.

We hebben besloten om aanstaande zondag een poosje naar Den Haag te gaan. Tante Corrie daar heeft het erg zwaar. Ome Jan is dementerend en wordt steeds moeilijker om voor het te zorgen. Ze zou het helemaal niet leuk vinden als ze niet meer voor hem kan zorgen, maar ze vergeet wel dat ze ook al tegen de 80 jaar loopt. Ome Jan is niet moeilijk, maar je moet altijd alert blijven. We gaan gewoon lekker op visite en gaan daarna naar Ome Ab. Hebben we die ook weer eens gezien.

's-Avonds weer lekker aan het repeteren voor het concert van Ons Genoegen. Men heeft daar ook een invaldirigent. Het bestuur en de dirigente Cathy Katoun hadden wat meningsverschillen en het liep niet meer zo lekker. Men heeft besloten om per direct uit elkaar te gaan. Donderdag merk ik wel hoe het gaat. Donderdag ochtend nog lekker wezen fietsen. Lekker rondje over Goeree en gelukkig weinig of geen wind. 's-Middags wat huishoudelijke klussen gedaan voor de tuin en de schuur en oude rommel naar het gemeente erf gebracht. 's-Avonds lekker wezen repeteren. Anne Visser houdt er een stevig tempo op na en houdt niet van zeuren. Luisteren en erbij blijven is zijn devies en veel geblazen. Stukken zitten er bij de meeste mensen nog lang niet in. Had ik ook niet verwacht met de muziek van Philip Sparke. Maar ze hebben nog 4 weken om het in orde te krijgen. Vrijdag is Bea naar Alphen aan de Rijn geweest. Ze heeft het adres gevonden via het internet van een narcose tandartsenpraktijk. Speciaal voor mensen die een verschrikkelijke hekel aan de tandarts hebben of er al jaren niet geweest zijn. Ze ging er naar toe voor een intake gesprek en ze bracht een waslijst mee met dingen die gedaan moeten worden. Kost bijna een kleine nieuwe auto als ik het goed heb opgeteld, maar voor een lieve glimlach moet je wat over hebben zegt ze.

Heb een zaterdag van schrik maar niet gefiets, maar een zondag de schade ingehaald.