De vuurtoren van Cape Egmont.
Zo mooi zag het er vanmorgen uit
dinsdag, november 28, 2006
vrijdag, november 24, 2006
Weekverslag week 5 Nieuw Zeeland
21-11
Te Awake- Napier
Was lekker rustig nog toen we opstonden. Lekkere douche genomen en goed ontbeten. Naar Napier met de auto is ongeveer een half uur tot het centrum. Leuke plaats en voor een paar dollar konden we tot 's-avonds parkeren. Het plaatsje is bekend om zijn mooie gebouwen in de art deco stijl. We hebben er dus aardig wat mooie plaatjes en film kunnen schieten. tussendoor niet vergeten om lekkere koffie met wat extra's te nemen. Het is niet altijd leuk om een foto te maken met zo'n huis of speciaal gebouw met dan een modern gebouw erachter, maar ja.
's-Middags nog in Marina World, maar de show viel een beetje tegen. Achter ons zaten een stel Amerikanen die daar nogal wat commentaar op hadden. Na afloop werden de dieren nog gevoederd en werd er ook uitleg gegeven wat men er allemaal doet om de zeedieren en hun leefomgeving te beschermen. Daarna op ons gemak weer naar de camper en rond een uur of 4 waren we weer terug op de camping en hebben nog een poosje in het zonnetje gezeten. 's-avonds hebben we de voorbereidingen gedaan voor de trip naar Cape Kidnappers.
22-11
Cape Kidnappers - Taupo
Aangezien we pas rond een uur of elf vertrekken, hebben we nog een poosje in het zonnetje zitten genieten en tegen half elf naar het vertrekpunt. Er kwamen 2 grote trekkers met dubbele wagen aan en het hele spul werd opgeladen en over de steenrand van het strand naar beneden naar de watergrens. Onderweg kregen we regelmatig te horen wat er te zien was aan onze rechterzijde. Dit was de rotskant, maar daar werd uitleg gegeven waar breuklijnen liepen van aardbevingen (Nieuw Zeeland heeft per jaar ongeveer 50.000 kleine aardbevingen, maar het overgrote deel merk je niet eens). Ook kan je op de foto zien hoeveel breuklijnen er dus op een kilometer soms zitten. Onderweg moesten de chauffeurs/reisleiders nog een nieuw pad hakken, want er waren wat rotsen naar beneden gekomen de afgelopen week!!!!
Tegen een uur of half een naderden we het punt waar we moesten afstappen en naar een pad konden waarmee je naar de Cape kon en bij de grootste kolonie van de vier met Jan van Genten.
Op een gegevens moment kom je bovenop de klip en als je te hard doorloopt sta je gelijk midden tussen de Jan van Genten. Heb foto's en film kunnen maken en kon bij de vogels komen tot op een halve meter. Als je een Jan van Gent ziet starten om te gaan vliegen lijkt hij heel onbeholpen, maar in de lucht is het een heel gratieuze vogel. Ze zijn ook best nog wel groot. Ook waren er in veel nesten net uitgekomen jongen en bij een paar nesten hadden de jongen geen nestharen meer maar kregen hun goede verenpak. We hadden ongeveer een 3 kwartier om foto's e.d. te maken en daarna moesten we weer een goede twintig minuten terugwandelen.
Hierna ging het terug ineens een stuk sneller. Ook voor de schooljeugd die op de tweede trekker zaten gaven de chauffeurs gas en dan even hard door het water te rijden. Tot hun hilariteit en een nat pak hadden ze zo. Bij het startpunt de auto weer opgehaald en we zijn richting Taupo gaan rijden. Rond half zeven daar aangekomen en een camping opgezocht. Het dorp ingewandeld en in een restaurant heel lekker zitten eten (de prijzen vallen ons tot nog toe erg mee)
23-11
Taupo - Hamilton.
Op tijd opgestaan en ontbeten. rond 8.15 uur weggereden richting Roturoa. We zijn daar al geweest, maar niet bij deWhakerewarewa met de Pohutu Geyser. Terwijl we daar aan kwamen rijden zagen we deze net spuiten. We zijn begonnen aan de rondwandeling en de tijd een beetje goed in de gaten gehouden en op tijd bij de geyser op wacht gaan zitten. Het barstte er van de Japanners en Chinezen en filmen zonder hun praten was haast niet mogelijk. Toch mooie foto's en film kunnen maken. Hierna zijn we doorgegaan naar Ngongotaha, waar een cabine lift ons naar boven heeft gebracht. Leek wel Oostenrijk maar dan zonder sneeuw. Ook een soort bungee jump gezien. 3 personen werden in een stoel gezet, langzaam opgehesen en daarna bleef dit zo enige seconden hangen en plotseling als een katapult afgeschoten naar 150 km per uur in 2 seconden. Je had ze moeten horen gillen. We hebben daar een leuke wandeling boven gemaakt en wat gegeten. Daarna weer naar de auto en door naar Hamilton. we hebben nog wat hagelslag en drop voor Angelique Lempers (nu Freed) wat we bij haar willen afgeven. Ze had haar telefoonnummers gemaild. Gebeld en ze was vanavond thuis. Vanaf onze camping zijn we gaan wandelen, maar het bleek achteraf verder als gedacht. Maar toch gevonden en onze boodschappen afgegeven. Gezellig zitten praten hoe het ons is vergaan, maar ook zij het ervaart in Nieuw Zeeland. Tegen 11.15 uur naar huis en tegen twaalf uur waren we weer op onze camping.
24-11
Hamilton - Waitomo Caves.
We zijn op tijd weer opgestaan en daarna met de auto richting het centrum van Hamilton gereden. Eerst het centrum in om onze terugreis te herbevestigen. Men had gezegd dat dit door de meeste info's gedaan werd, maar we werden doorverwezen naar een reisbureau. Dit opgezocht en deze hebben ons het telefoonnummer van Malasyan Airlines gegeven. Naast het reisbureau was een Starbucks en onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers gebeld en de terugreis herbevestigd. Verliep reuze eenvoudig en snel. Daarna naar een raderboot langs de rivier gegaan en een tochtje geboekt. Leuk om te doen en lekker geluncht. Rond twee uur weer terug en we zijn naar de Waitomo Caves gereden. Hamilton uitkomen viel niet mee dus doen we dat gewoon op een alternatieve manier. Onderweg getankt. Met een kortingsbon van Woolworth ( als je meer dan 40 dollar besteed aan boodschappen krijg je een voucher en hiermee krijg je bij shell pompen 4 dollarcent korting). In Waitomo snel de camping gevonden, plaatjes besproken en door naar de Tavern voor het diner. Bea heeft vanavond geen kookdienst.
25-11
Waitomo - New Plymouth.
Op tijd er uit en ontbeten. Met de camper naar het Museum gereden want we hadden daar een tour gezien met het bezoeken van drie aparte grotten. Geboekt en om even voor negen uur waren we bij de bekende Waitomo Cave. In verband met een grote brand in december vorig jaar is men nog druk bezig om de huisvesting weer op orde te krijgen. Door een gids werden we meegenomen naar de ingang en uitleg over diverse zaken volgde. Langzaam wordt het steeds donkerder en op een gegeven moment zie je echt niets meer. Daar laat de gids je enige tijd staan en dan merk je dat je toch weer dingen gaat zien. Met een lampje leidt hij je verder en dan kom je bij het riviertje. je kan op de boot stappen en als je een eindje gevaren hebt, zie je om een hoek pltotseling een spoor van lichtjes verder de gang inlopen. We varen voor ons gevoel een heel eind, maar dat is niet zo. Je hebt in het donker echt geen gevoel van afstand o.i.d. De gids trekt de boot aan een lijn die boven ons hoofd hangt rond en we komen dan vanzelf weer bij ons beginpunt uit. Helaas lukt het filmen en fotograferen niet. De apparaten reageren niet op het weinige licht wat de gloeiwormen uitstralen. Rond kwart voor tien weer buiten en door naar het busje wat ons naar de andere twee grotten brengt. Norm, onze chauffeur en gids legt in het kort uit wat we gaan doen. We hebben een groep van 11 personen en 1 gids. Eerst rijden we een goeie twintig minuten door de omgeving dan worden we bij een paadje gebracht en daarvandaan wandelen we naar de eerste grot. De gids is met de auto intussen rond de heuvel gereden en we zien hem daar weer terug met helmen en dergelijke. Iedereen krijgt er een en hij laat zien hoe je licht aan en uit kan doen en waarom je hem nodig hebt. Het begin is nogal laag en maar goed dat we dus een helm op hebben, anders had ik vast een paar bulten op mijn kop gehad. Ook hij laat ons weer wennen aan het donker. Als grapje worden de heren tussen de dames gezet. Hij zegt tegen mij het volgende maar dan in het engels. Je kan iedere dame in haar derriere knijpen ze weten toch niet wie er naast ze staat. Ik heb me maar op de vlakte gehouden en netjes gevraagd moet ik de linkse of de rechtse dame dan knijpen. Rechts stond namelijk een forse engelse dame en links mijn vrouw. Hier was de overvloed aan gloeiwormen nog veel beter te zien als in de Waitomo grot. Foto's maken van diverse zaken mocht hier wel met flits. Hierna terug naar de ingang en buiten naar een hutje gewandeld waar koffie en thee met koek klaarstond. Was ook voor de personen die een beetje nicotine nodig hadden. Daarna door naar de tweede grot. Hierin waren geen gloeiwormen maar dit was meer gericht op het grotonderzoek en de vondsten die er de afgelopen jaren zijn gedaan. In een van de takken hebben ze namelijk de resten van een MOA gevonden.Ook gebeurt het wel dat een stuk van het dak instort van een grot doordat het verzuurde water de verbindende aarde oplost. Het kan ook gebeuren dat een koe, schaap o.i.d. over een dergelijk punt loopt en dat het instort. De beenderen vinden ze dan later vaak in een grot. Rond een uur of 1 zijn we weer teruggebracht naar het stadje en zijn we gaan rijden richting New Plymouth. Dit is niet zo ver van mount Taranaki.
Rond half zven op de camping en na het eten nog even de benen wezen strekken.
26-11
New Plymouth - Oakura
Op tijd er uit en even over 8 uur vertrokken we om een tour rond mount Taranaki te maken. Helaas hebben we de bergen alleen maar in de wolken of door de regen kunnen zien. Ook bij een info centrum geprobeerd, maar alleenfoto's van het houtsnijwerk voor de deur kunnen maken en later van de Dawson Falls. Weer is niet best.Zijn daarna weer wat gaan toeren en het weer wordt wat beter. De route 45 gevolgd (wordt ook wel Surfroute genoemd.) Leuk om te toeren en bij veel plaatsjes onderweg verwijzing naar het strand om te kunnen surfen, zwemmen, kite surfen e.d. Daarna verderop weer een camping opgezocht in Oakura. Het is maar 14 kilometer van New Plymouth vandaan. Zijn na het eten naar New Plymouth gereden en daar een internet cafe opgezocht. Nu kon ik wel de rest tot zondag publiceren.Maandaggaan we weer toeren richting Hamilton, want woensdag loopt onze reis ten einde en moeten de camper inleveren.
Te Awake- Napier
Was lekker rustig nog toen we opstonden. Lekkere douche genomen en goed ontbeten. Naar Napier met de auto is ongeveer een half uur tot het centrum. Leuke plaats en voor een paar dollar konden we tot 's-avonds parkeren. Het plaatsje is bekend om zijn mooie gebouwen in de art deco stijl. We hebben er dus aardig wat mooie plaatjes en film kunnen schieten. tussendoor niet vergeten om lekkere koffie met wat extra's te nemen. Het is niet altijd leuk om een foto te maken met zo'n huis of speciaal gebouw met dan een modern gebouw erachter, maar ja.
's-Middags nog in Marina World, maar de show viel een beetje tegen. Achter ons zaten een stel Amerikanen die daar nogal wat commentaar op hadden. Na afloop werden de dieren nog gevoederd en werd er ook uitleg gegeven wat men er allemaal doet om de zeedieren en hun leefomgeving te beschermen. Daarna op ons gemak weer naar de camper en rond een uur of 4 waren we weer terug op de camping en hebben nog een poosje in het zonnetje gezeten. 's-avonds hebben we de voorbereidingen gedaan voor de trip naar Cape Kidnappers.
22-11
Cape Kidnappers - Taupo
Aangezien we pas rond een uur of elf vertrekken, hebben we nog een poosje in het zonnetje zitten genieten en tegen half elf naar het vertrekpunt. Er kwamen 2 grote trekkers met dubbele wagen aan en het hele spul werd opgeladen en over de steenrand van het strand naar beneden naar de watergrens. Onderweg kregen we regelmatig te horen wat er te zien was aan onze rechterzijde. Dit was de rotskant, maar daar werd uitleg gegeven waar breuklijnen liepen van aardbevingen (Nieuw Zeeland heeft per jaar ongeveer 50.000 kleine aardbevingen, maar het overgrote deel merk je niet eens). Ook kan je op de foto zien hoeveel breuklijnen er dus op een kilometer soms zitten. Onderweg moesten de chauffeurs/reisleiders nog een nieuw pad hakken, want er waren wat rotsen naar beneden gekomen de afgelopen week!!!!
Tegen een uur of half een naderden we het punt waar we moesten afstappen en naar een pad konden waarmee je naar de Cape kon en bij de grootste kolonie van de vier met Jan van Genten.
Op een gegevens moment kom je bovenop de klip en als je te hard doorloopt sta je gelijk midden tussen de Jan van Genten. Heb foto's en film kunnen maken en kon bij de vogels komen tot op een halve meter. Als je een Jan van Gent ziet starten om te gaan vliegen lijkt hij heel onbeholpen, maar in de lucht is het een heel gratieuze vogel. Ze zijn ook best nog wel groot. Ook waren er in veel nesten net uitgekomen jongen en bij een paar nesten hadden de jongen geen nestharen meer maar kregen hun goede verenpak. We hadden ongeveer een 3 kwartier om foto's e.d. te maken en daarna moesten we weer een goede twintig minuten terugwandelen.
Hierna ging het terug ineens een stuk sneller. Ook voor de schooljeugd die op de tweede trekker zaten gaven de chauffeurs gas en dan even hard door het water te rijden. Tot hun hilariteit en een nat pak hadden ze zo. Bij het startpunt de auto weer opgehaald en we zijn richting Taupo gaan rijden. Rond half zeven daar aangekomen en een camping opgezocht. Het dorp ingewandeld en in een restaurant heel lekker zitten eten (de prijzen vallen ons tot nog toe erg mee)
23-11
Taupo - Hamilton.
Op tijd opgestaan en ontbeten. rond 8.15 uur weggereden richting Roturoa. We zijn daar al geweest, maar niet bij deWhakerewarewa met de Pohutu Geyser. Terwijl we daar aan kwamen rijden zagen we deze net spuiten. We zijn begonnen aan de rondwandeling en de tijd een beetje goed in de gaten gehouden en op tijd bij de geyser op wacht gaan zitten. Het barstte er van de Japanners en Chinezen en filmen zonder hun praten was haast niet mogelijk. Toch mooie foto's en film kunnen maken. Hierna zijn we doorgegaan naar Ngongotaha, waar een cabine lift ons naar boven heeft gebracht. Leek wel Oostenrijk maar dan zonder sneeuw. Ook een soort bungee jump gezien. 3 personen werden in een stoel gezet, langzaam opgehesen en daarna bleef dit zo enige seconden hangen en plotseling als een katapult afgeschoten naar 150 km per uur in 2 seconden. Je had ze moeten horen gillen. We hebben daar een leuke wandeling boven gemaakt en wat gegeten. Daarna weer naar de auto en door naar Hamilton. we hebben nog wat hagelslag en drop voor Angelique Lempers (nu Freed) wat we bij haar willen afgeven. Ze had haar telefoonnummers gemaild. Gebeld en ze was vanavond thuis. Vanaf onze camping zijn we gaan wandelen, maar het bleek achteraf verder als gedacht. Maar toch gevonden en onze boodschappen afgegeven. Gezellig zitten praten hoe het ons is vergaan, maar ook zij het ervaart in Nieuw Zeeland. Tegen 11.15 uur naar huis en tegen twaalf uur waren we weer op onze camping.
24-11
Hamilton - Waitomo Caves.
We zijn op tijd weer opgestaan en daarna met de auto richting het centrum van Hamilton gereden. Eerst het centrum in om onze terugreis te herbevestigen. Men had gezegd dat dit door de meeste info's gedaan werd, maar we werden doorverwezen naar een reisbureau. Dit opgezocht en deze hebben ons het telefoonnummer van Malasyan Airlines gegeven. Naast het reisbureau was een Starbucks en onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers gebeld en de terugreis herbevestigd. Verliep reuze eenvoudig en snel. Daarna naar een raderboot langs de rivier gegaan en een tochtje geboekt. Leuk om te doen en lekker geluncht. Rond twee uur weer terug en we zijn naar de Waitomo Caves gereden. Hamilton uitkomen viel niet mee dus doen we dat gewoon op een alternatieve manier. Onderweg getankt. Met een kortingsbon van Woolworth ( als je meer dan 40 dollar besteed aan boodschappen krijg je een voucher en hiermee krijg je bij shell pompen 4 dollarcent korting). In Waitomo snel de camping gevonden, plaatjes besproken en door naar de Tavern voor het diner. Bea heeft vanavond geen kookdienst.
25-11
Waitomo - New Plymouth.
Op tijd er uit en ontbeten. Met de camper naar het Museum gereden want we hadden daar een tour gezien met het bezoeken van drie aparte grotten. Geboekt en om even voor negen uur waren we bij de bekende Waitomo Cave. In verband met een grote brand in december vorig jaar is men nog druk bezig om de huisvesting weer op orde te krijgen. Door een gids werden we meegenomen naar de ingang en uitleg over diverse zaken volgde. Langzaam wordt het steeds donkerder en op een gegeven moment zie je echt niets meer. Daar laat de gids je enige tijd staan en dan merk je dat je toch weer dingen gaat zien. Met een lampje leidt hij je verder en dan kom je bij het riviertje. je kan op de boot stappen en als je een eindje gevaren hebt, zie je om een hoek pltotseling een spoor van lichtjes verder de gang inlopen. We varen voor ons gevoel een heel eind, maar dat is niet zo. Je hebt in het donker echt geen gevoel van afstand o.i.d. De gids trekt de boot aan een lijn die boven ons hoofd hangt rond en we komen dan vanzelf weer bij ons beginpunt uit. Helaas lukt het filmen en fotograferen niet. De apparaten reageren niet op het weinige licht wat de gloeiwormen uitstralen. Rond kwart voor tien weer buiten en door naar het busje wat ons naar de andere twee grotten brengt. Norm, onze chauffeur en gids legt in het kort uit wat we gaan doen. We hebben een groep van 11 personen en 1 gids. Eerst rijden we een goeie twintig minuten door de omgeving dan worden we bij een paadje gebracht en daarvandaan wandelen we naar de eerste grot. De gids is met de auto intussen rond de heuvel gereden en we zien hem daar weer terug met helmen en dergelijke. Iedereen krijgt er een en hij laat zien hoe je licht aan en uit kan doen en waarom je hem nodig hebt. Het begin is nogal laag en maar goed dat we dus een helm op hebben, anders had ik vast een paar bulten op mijn kop gehad. Ook hij laat ons weer wennen aan het donker. Als grapje worden de heren tussen de dames gezet. Hij zegt tegen mij het volgende maar dan in het engels. Je kan iedere dame in haar derriere knijpen ze weten toch niet wie er naast ze staat. Ik heb me maar op de vlakte gehouden en netjes gevraagd moet ik de linkse of de rechtse dame dan knijpen. Rechts stond namelijk een forse engelse dame en links mijn vrouw. Hier was de overvloed aan gloeiwormen nog veel beter te zien als in de Waitomo grot. Foto's maken van diverse zaken mocht hier wel met flits. Hierna terug naar de ingang en buiten naar een hutje gewandeld waar koffie en thee met koek klaarstond. Was ook voor de personen die een beetje nicotine nodig hadden. Daarna door naar de tweede grot. Hierin waren geen gloeiwormen maar dit was meer gericht op het grotonderzoek en de vondsten die er de afgelopen jaren zijn gedaan. In een van de takken hebben ze namelijk de resten van een MOA gevonden.Ook gebeurt het wel dat een stuk van het dak instort van een grot doordat het verzuurde water de verbindende aarde oplost. Het kan ook gebeuren dat een koe, schaap o.i.d. over een dergelijk punt loopt en dat het instort. De beenderen vinden ze dan later vaak in een grot. Rond een uur of 1 zijn we weer teruggebracht naar het stadje en zijn we gaan rijden richting New Plymouth. Dit is niet zo ver van mount Taranaki.
Rond half zven op de camping en na het eten nog even de benen wezen strekken.
26-11
New Plymouth - Oakura
Op tijd er uit en even over 8 uur vertrokken we om een tour rond mount Taranaki te maken. Helaas hebben we de bergen alleen maar in de wolken of door de regen kunnen zien. Ook bij een info centrum geprobeerd, maar alleenfoto's van het houtsnijwerk voor de deur kunnen maken en later van de Dawson Falls. Weer is niet best.Zijn daarna weer wat gaan toeren en het weer wordt wat beter. De route 45 gevolgd (wordt ook wel Surfroute genoemd.) Leuk om te toeren en bij veel plaatsjes onderweg verwijzing naar het strand om te kunnen surfen, zwemmen, kite surfen e.d. Daarna verderop weer een camping opgezocht in Oakura. Het is maar 14 kilometer van New Plymouth vandaan. Zijn na het eten naar New Plymouth gereden en daar een internet cafe opgezocht. Nu kon ik wel de rest tot zondag publiceren.Maandaggaan we weer toeren richting Hamilton, want woensdag loopt onze reis ten einde en moeten de camper inleveren.
26-11 New Plymouth - Oakura
Uitzicht vanuit de camper over de Tasman zee op de camping in Oakura
Zoek en gij zult vinden. Waar is Mount Taranaki gebleven????
Nog meer houtsnijwerk bij het infocentrum.
De Dawson Falls in het nationale park.
Houtsnijwerk bij info centrum van Mount Taranaki south
25-11 Waitomo Cave - New Plymouth
Het skelet wat ze gevonden hebben tijdens het maken van de paden door het grottenstelsel is van een Moa. Deze is nu helaas uigestorven.
Dit is het skelet van een koe. Deze is door een tomo in de grot gevallen. Een tomo is een schacht die ontstaat als het water een groot deel van de tussenliggende lime stone heeft opgelost, waardoor het lijkt alsof de grond nog stevig is, maar als men twee of drie passen op het dunne laagje heeft gegaan, zakt het plotseling in en stort wat er overheen loopt naar beneden. (deze schacht was ongeveer 20 meter diep.
In het tweede grottenstelsel van de tocht liet hij meer zien hoe grotten ontstaan en hoe lang het eigenlijk wel duurt voordat een stalactieten en een stalagmieten elkaar raken.
Een voorbeeld van hoe de aardlagen op elkaar komen te liggen. Lijkt ook een beetje op de Pancake Rocks.
Dit is de auto waarmee we met de tweede tocht mee weggebracht werden. Leuke gids die ons ook veel over de omgeving vertelde. Ook hoe hij samen met zijn partner maanden aan het werk zijn geweest om in de grotten zo min mogelijk schade aan te brengen en toch een mooi paadje gelegd hebben en verlichting zo geplaatst dat je wel wat ziet maar de insecten er zo min mogelijk last van hebben.
Hier zie je de vislijntjes zoals ze genoemd worden waaraan de gloeiwormen hangen en waarin vaak het eten in vliegt. Kleine insecten die de grotten binnenkomen e.d.
De ingang van de beroemde Waitomo Cave. Van het licht van de gloeiwormen konden we geen foto's maken want de camera's reageerden niet en bij mij was het beeld ook zwart en flitsen helpt en mag helemaal niet.
Ik vond deze wel goed, maar later met de tweede tour bij andere grotten was het voor ons beiden toch indrukwekkender dat zulke kleine insecten zoveel licht kunnen geven.
Ook mocht men daar wel foto's bij maken.
ra
24-11 Hamilton - Waitomo Caves
Wat importbomen aan de rand van het park. Geimporteerd om te kijken of ze sneller en beter hout produceren als de inlandse bomen.
De Victoria bridge van Hamilton.
De raderboot in Hamilton waarmee we een tochtje over de rivier gemaakt hebben. er waren ook mogelijkheden om tijdens de tocht te lunchen of te steengrillen. Wij hebben later zelf ergens op ons gemak zitten eten.
Gisterenavond zijn we nog een poos op visite geweest bij Angelique. Is een oud-collega van me en had met haar afgesproken als ik in Nieuw Zeeland zou zijn, dat ik hagelslag en drop zou meebrengen. Heb mijn woord gehouden en we hebben gezellig een poos zitten keuvelen over hoe wij Nieuw Zeeland hebben ervaren. Met haar gaat het prima en heeft nog geen ander werk gevonden. Zou wel kunnen in Auckland maar dat is iedere dag wel 115 kilometer heen en ook weer terug. Voelt ze niet veel voor en ik kan me er wat bij voorstellen.
23-11 Taupo - Hamilton
We zijn daarna doorgegaan naar de Bergbaan van Rotorua om daar een wandeling te gaan maken vanaf de top. Plotseling waan ik me in Oostenrijk Een Doppelmaijer lift om me omhoog te brengen en ik heb geen ski's bij me.
Met Bea ervoor kan je wel zien hoe hoog het water komt.
Hier is de geyser op zijn hoogtepunt.
Hier komt de geyser steeds beter op gang. Als alle omstandigheden goed zijn ( nu stond er nogal wat wind) dan kan het water tot ongeveer 25 meter hoogte gespoten worden.
De Pohutu geyser begint weer met spuiten.
Vlak bij de grote geyser zie je allerlei kleuren in de rotsformaties.
De Modderpoel in Whakerewarewa in Rotorua. Bij ons eerste bezoek aan Rotorua zijn we bij Hell's Gate geweest, maar daar waren geen geysers. Hebben dit dus toch maar aangevuld.
22-11 Te Awanga/Cape Kidnappers - Taupo
Het jong van deze Jan van Gent is al twee weken oud.
Zo lomp als de Jan van Gent start om te gaan vliegen, zo elegant zeilen ze door de lucht.
Een paar baltsende Jan van Genten bij terugkeer van het mannetje op het nest.
Hier een Jan van Gent met een jong. Volgens onze reisleider is dit jong ongeveer 2 dagen uit het ei gekropen.
Een Jan van Gent op het nest. Vele paren broeden nog. Bij enkele zijn er al eieren uitgekomen.
Dit is het eind van de rit met de trekkers. Vanaf hier te voet verder naar de klip waar 1 van de 4 broedende kolonies is.
Hier zijn de breuklijnen te zien van een aardbeving, waardoor de aardlagen niet meer op elkaar aansluiten maar soms meters lager weer terug komen.
Soms moet men een nieuwe weg maken om de mensen naar de Cape te brengen. Wel wat anders als de trekker besturen.
Onderweg krijgen we uitleg. De gids vertelt dat men de afgelopen 10 jaar meer problemen heeft met de bomen. De bomen die de boel bij elkaar moeten houden duwen nu met hun wortels hele stukken van de rotsformaties af en breken dus nu eigenlijk sneller de boel af.
Deze trekker heeft een kar voor 24 personen en 1 voor 16 personen. In het hoogseizoen gaan ze vaak met 3 stellen naar de Cape toe.
Bea bereidt zich geestelijk voor op de rit over het strand naar Cape Kidnappers.
donderdag, november 23, 2006
21-11 Greytown - Te Awanga/Napier
Dit is het uitzicht van de camping in Te Awanga. Hier gaan we morgen langs naar Cape Kidnappers.
In het Marina Land. Deze dolfijn is volgens de opgave van hen 36 jaar oud.
Het oude brandweer gebouw. Nu het hoofdgebouw voor de stichting van art deco in Napier.
Het theater van Napiers
Het gebouw van de lokale krant van Napier.
Art Deco in Napier. Door de aardbeving in 1931, is een groot deel van het oude centrum herbouwd in deze stijl.
20-11 Greytown - Napier - Te Awanga
Dit is de woning van de Fam. van vliet. Het land wat ze gebruiken loopt door tot de toppen op de achtergrond van de bergen!!!!
De Kiwi.Viel niet mee op deze er goed op te krijgen.
Mount Bruce Vogelpark, de Kake
19-11Picton-Wellington-Greytown
In het Mount Bruce Park.
Stijle klimmen en dus ook stijle afdalingen.
Langs de SH 2
dinsdag, november 21, 2006
Weekverslag week 4 Nieuw Zeeland
13-11
Doubtful sound
Op tijd er uit en even over 8 uur waren we bij het Info station. Kaartjes afgehaald en lunch en aan boord. Mooie tocht over het Lake Manipouri naar de Centrale voor de electriciteit voor ongeveer heel het zuider eiland. Daar ook met een bus naar toegebracht en rondleiding. Mooi om te zien ook in de Hal waar al de turbines stonden die door het water aangedreven worden. En dit is nog maar 1 van de 7 etages. En alles wordt bestuurd vanuit Twizzel.Daarna weer met de bus verder naar de andere kant naar dove Creek. Hier om een andere boot gestapt met nog een andere groep. Aan tafel kwamen we bij een stel uit Wellington dat hun eigen land aan het verkennen was en een hoogleraar/professor uit Cambridge. Gezellig zitten praten en ook de omgeving en andere dingen goed in de gaten gehouden. Veel foto en film. Alles ziet er groots uit en door het donkere weer ziet het er soms best wel dreigend/imposant uit.
Bea had er vanochtend ook wel de pest in. De eerste de beste foto die ze wilde maken, weigerde de camera. Bleek dat de batterijen leeg waren. In de auto de lagen de reserve batterijen, deze gehaald en geplaatst, maar hetzelfde resultaat. En nergens een winkel te vinden die deze batterijen had. Gelukkig zag ik later aan boord in een bar met wat batterijen dat ze de juiste hadden en een setje gekocht. Getest en gelukkig kwam er weer leven in het apparaat. Bea keek gelijk ook weer een stuk gelukkiger. Naar te Anau gereden en daar zou internetcafe zijn. Was al gesloten en de andere hadden geen usb aansluiting waar we bij konden.
14-11
TE Anau-Makarova
Vanuit te Anau richting Fox Glacier.
Hebben de juiste internet zaak toch gevonden en gepubliceerd.
Begin van de dag redelijk weer, maar later op de dag gaat het weer betrekken. Onderweg mooie plaatjes kunnen schieten en rijden richting queenstown en dan verder. Komen daar ook op een weg terecht waarbij voor Nieuw Zeeland het hoogste punt voor een snelweg is. 1123 meter hoogte. In Arrowton hebben we nog wat mooie plaatjes kunnen schieten van een stadje in oude stijl van de mijnwerkers/gouddelvers. We wilden eigenlijk tot Haast komen, maar ons reisschema is flexibel en we hebben ons niet gehaast. In Makarova zagen we een camping met wildlife plaatsen en we stonden ook midden in de bush. Wel leuk, maar 's-avonds harstikke donker. Gelukkig hebben onze telefoontjes een lampje dus het hoefde nog net niet op de tast.
15-11
Makarova - Fox glacier.
Weer lekker vroeg opgestaan en op tijd weggereden. In Haast hebben we een garage gevonden die onze afvalwaterafvoer wel wilde repareren, alleen moesten ze nog even een vergadering afwerken. Om 11 uur konden we komen en toen was er ook gelijk een monteur aan de auto begonnen. Even na twaalf uur klaar en heeft ook United campervan gebeld en de zaken geregeld. Kunnen rustig verder rijden. Rond 3 uur in de middag bij Fox glacier. een wandeling er naartoe vanaf de parkeerplaats een half uurtje wandelen. Toch blijft zo'n berg ijs een mooi gezicht. Jammer, maar dat is haast op elke gletscher hetzelfde, dat er een hoop zwart te zien is van grond en andere zaken die er op zijn gevallen. Er komt ook een hoop water onder het ijs vandaan. Deels door het dooien van het ijs, maar ook door de veel gevallen regen hoger in de bergen. Men heeft eenhoop regen gehad de afgelopen dagen (wij dus ook.)
daarna zijn we nog naar gillespies geweest. Zou daar een ouderwets mijnwerkersstadje zijn, maar wat we vonden was alleen maar wat oud ijzer en palen en het andere wat we wilden zien, was ongeveer 2 uur heen en twee uur terug lopen. Daar hadden we om half zes 's-avonds geen zin meer in. Kleine decepties deze 2 niet gelukte zaken.
16-11
Fox Glacier - Punakaiki
Redelijk op tijd op, lekkere douche en ontbeten. In het plaatsje is wel een internet outpost, maar de twee computere met een cardreader voor foto's, geven beiden aan dat de card niet geformatteerd is. Even onze email uitgelezen en beantwoord. Bea was in de winkel van het dorp boodschappen doen en ik zag haar daar gelukkig staan, anders sta ik voor een gesloten auto. We gaan nu eerst naar de Franz Josepg Glacier. Dit is ongeveer 25 kilometer verder. Rustige weg en binnen het half uur. Geparkeerd en naar het pad gelopen. Helaas stond er al een waarschuwingsbord dat er in verband met het vele water overstromingsgevaar is en men niet dichter bij de gletscher kan komen. Toch wat mooie foto's en stukje film kunnen maken. Gaan nu op ons gemak verder naar Punakaiki via SH 6 richting Greymouth. Onderweg bij Ross wel een oud mijnwerkers/goudgraversstadje gezien en daar zagen we wel wat meer als bij Gillespies. Daarna zijn we verder gereden naar Kumara. Daar hebben we bedacht dat we toch nog wel naar het Otira viaduct te rijden. We zijn al in Arthur's pas geweest met de Tranz Alpine, wil je daar wandelen moet je uitstappen, maar dan kom je niet in Greymouth. En 's-middags rond een uur of 4 komt de Tranz Alpine uit Greymouth dan weer langs om de mensen die in Arthur's pas zijn gaan wandelen op te halen. We hebben het laatste deel na Arthur's pas dus niet gezien. Nu vanaf Kumara richting Arthur's pas gereden en in het begin valt het wel mee. Alleen hoe verder we richting Otira rijden hoe indrukwekkender alles wordt. Ook wordt de weg steeds bochtiger en wat erger is, stijler. Op een gegeven moment krijg je een klim (staat ook aangegeven) naar het viaduct en er staan borden dat auto's met caravan hier beter om kunnen keren (staat ook al aan het begin). Er is een beginstuk dat heeft een stijgingsprecentage van 16% en dan komt er een kleine daling, maar dan komt er nog een stuk van ongeveer 3 kilometer ook van 16 procent. Ook zijn er over de weg hier en daar sneeuwdaken gelegd, zodat de weg altijd open blijft. En dan ongeveer een halve kilometer verder begint het viaduct. Prachtig om te zien en aan het eind is er aan de linkerzijde een uitzichtspunt, waar je prachtige foto's en film kan maken. Hierna het hele stuk weer terug en via Kumara gaan we weer richting Greymouth. Gaat goed, alleen begint het onderweg weer te regen en te waaien en langzaam maar zeker wordt het echt een storm. In Punakaika snel een camping gevonden net voorbij het info centrum en daar een stormachtige nacht doorgebracht.
17-11
Punakaiki - Kaikoura.
Vanmorgen weer op tijd er uit en lekker ontbeten. Het weer is buiten echter nog steeds stormachtig. Regen en wind spelen met de zee en dat kan je wel zien op de foto's Wij hebben onze regenkleding maar aangetrokken. Het is een mooi gezicht om de rotsen te zien, opgebouwd uit al die laagjes. Er staan hele mooie rotspartijen tussen en heb helaas niet alles kunnen publiceren. Ook de blowholes zijn mooi om te zien. Als je er in kijkt zie je hoe het water steeds wat hoger komt te staan en in de tunnels die van onderen lopen naar de bovenzijde zie je steeds meer nevel naar buiten komen als de golven de druk verder opbouwen. Hebben het gehele rondje gelopen en kwamen uit bij het info centrum. eerst maar een kopje stevige koffie gedronken om weer warm te worden. Hierna richting Greymouth en dan richting Nelson. In Murchinson hebben we uitgebreid gelunched en toen besloten om toch richting Kaikoura te rijden om te zien of we toch Whale watching kunnen doen. Vanuit het info centrum laten boeken en morgen om negen uur vaart hopelijk de boot met mij er op uit. Bea heeft geen zeebenen en blijft liever aan de kant. Langs de Buller rivier nu richting Blenheim en deze rivier staat vrij hoog. Er drijft ook van alles in. Boomstammen, struiken en dat soort zaken. Ook onderweg een paar dode koeien/stieren in het water zien liggen. Het heeft er de laatste dagen heel hard geregend en veel weilanden staan ook onder water. Bij het tanken in Renwick praatte ik met de pomphouder en deze zei dat er de laatstse jaren niet zo'n slechte lente is geweest. Door via Blenheim en dan weer richting Kaikoura. Makkelijk als je de weg voor een deel al gereden hebt, dus we waren er nog redelijk snel. Alle batterijen voor de video en het foto apparaat hebben we opgeladen en hopelijk gaat het morgen allemaal door.
18-11
Kaikoura - Picton
Vannacht wel goed geslapen, maar er is een hoop regen gevallen. Bij de whale watch gaan kijken om ongeveer half negen. Helaas stond al aangegeven dat tot de middag alle uitvaarten waren afgelast. Er komt misschien vanmiddag rond 14.30 nog een afvaart, maar daar wachten we niet meer op, omdat het weer toch niet veel zal verbeteren. (Later horen we dat de afvaarten allemaal waren gecancelled). Vandaag toeren we rustig terug via Nelson, Havelock en dan door naar Picton. Loopt allemaal voorspoedig, maar we zijn toch allebei een beetje terneergeslagen. 2 keer geen Whale watching. Maar tegen een uur of elf bij een kopje koffie in The Store en wat lekkers gaat die stemming toch wel weer voorbij. Het weer wordt nu gelukkig ook wat beter en een zonnetje komt er door. We rijden richting Nelson en slaan dan af richting Havelock. Van Havelock naar Picton loopt een mooie route langs de Marlboraugh sound. Langs de route ook nog wat gegeten in een zaakje dat ingericht was met jaren 60 spulletjes e.d. Hadden heel goed eten. Wat plaatjes onderweg gemaakt van de water overlast, maar ook van de mooie Sound. Rond een uur of vier in Picton en toen de camping opgezocht. Nog een wandeling door Picton gemaakt en of de duvel er mee speelde, begon het weer hard te regenen. Hebben nog wat souvenirs gekocht en daarna snel naar de camping. De camping is nog geen tien minuten van de ferry af. 's-Avonds pa nog gebeld, want die wordt vandaag 75 jaar. Gefeliciteerd en gezegd dat we wel wat lekkers op zijn rekening zullen nemen.
19-11
Picton - Wellington - Greytown.
Rustig op en ontbeten. Spullen opgeruimd en daarna naar de ferry. Rond half tien staan we aan boord en een lekker plaatsje opgezocht. Hebben nog wat rondgewandeld aan boord, kopje koffie en wat lekkers en rond 1 uur waren we in Wellington. Hebben daar eerst het internet cafe van de vorige keer opgezocht en toen alle foto's van de afgelopen 2 weken gepubliceerd. Was wel wat werk. Bea heeft trouwens buiten rondgewandeld, want dat zitten en niets kunnen doen vindt ze niets aans. Heeft daar een Santa Claus optocht gezien. Vreemde gewaarwording en ook nog eens omdat het buiten heerlijk weer was en een lekker zonnetje scheen. Rond half vier stond alles erop. Wat gedronken en daarna naar de camper. Zijn gaan toeren richting Napier om daar het centrum wat na de de grote aardbeving in 1931 is herbouwd in Art Deco stijl. Hebben dit niet gehaald, maar zijn op een camping gaan staan in Greytown Langs SH 2.
20-11
Greytown - Te Awanga
We zijn wakker geworden door het fluiten van de vogels op de camping. Hebben een ontbijt genomen en zijn ronf 08.30 gaan rijden richting Napier en Hastings. Onderweg gaan we langs bij een familie die uit Nieuwenhoorn is ge-emigreerd en nu woont in Eketahuna. Ome Henk heeft daar bekenden en hij heeft gevraagd de familie de groeten doen van hem. Jan van Vliet met gezin is ongeveer 10 jaar geleden ge-emigreerd daar heen. Zijn broers heb ik mee op de muziek of op het voetballen gezeten. Maar toen we ons voorstelden wist hij toch gelijk wie ik was. Bea herkende hij niet, maar had wel van haar gehoord. Gezellig een poosje met hen gepraat maar rond een uur of drie zijn we verder gaan rijden. Mooie omgeving en de familie had ons aangeraden om de sh 2 te blijven rijden. Dat zou de makkelijkste en ook de mooiste route zijn. Achteraf zaten er best nog wel een paar forse klimmen en afdalingen in. Rustig gereden en rond een uur of 6 een camper plaats gezochten en gevonden in Te Awanga. Geprobeerd nog te boeken voor de Jan van Genten Kolonie, maar voor dinsdag was alles al vol. Wordt nu woensdag.Morgen gaan we naar Napier.
Doubtful sound
Op tijd er uit en even over 8 uur waren we bij het Info station. Kaartjes afgehaald en lunch en aan boord. Mooie tocht over het Lake Manipouri naar de Centrale voor de electriciteit voor ongeveer heel het zuider eiland. Daar ook met een bus naar toegebracht en rondleiding. Mooi om te zien ook in de Hal waar al de turbines stonden die door het water aangedreven worden. En dit is nog maar 1 van de 7 etages. En alles wordt bestuurd vanuit Twizzel.Daarna weer met de bus verder naar de andere kant naar dove Creek. Hier om een andere boot gestapt met nog een andere groep. Aan tafel kwamen we bij een stel uit Wellington dat hun eigen land aan het verkennen was en een hoogleraar/professor uit Cambridge. Gezellig zitten praten en ook de omgeving en andere dingen goed in de gaten gehouden. Veel foto en film. Alles ziet er groots uit en door het donkere weer ziet het er soms best wel dreigend/imposant uit.
Bea had er vanochtend ook wel de pest in. De eerste de beste foto die ze wilde maken, weigerde de camera. Bleek dat de batterijen leeg waren. In de auto de lagen de reserve batterijen, deze gehaald en geplaatst, maar hetzelfde resultaat. En nergens een winkel te vinden die deze batterijen had. Gelukkig zag ik later aan boord in een bar met wat batterijen dat ze de juiste hadden en een setje gekocht. Getest en gelukkig kwam er weer leven in het apparaat. Bea keek gelijk ook weer een stuk gelukkiger. Naar te Anau gereden en daar zou internetcafe zijn. Was al gesloten en de andere hadden geen usb aansluiting waar we bij konden.
14-11
TE Anau-Makarova
Vanuit te Anau richting Fox Glacier.
Hebben de juiste internet zaak toch gevonden en gepubliceerd.
Begin van de dag redelijk weer, maar later op de dag gaat het weer betrekken. Onderweg mooie plaatjes kunnen schieten en rijden richting queenstown en dan verder. Komen daar ook op een weg terecht waarbij voor Nieuw Zeeland het hoogste punt voor een snelweg is. 1123 meter hoogte. In Arrowton hebben we nog wat mooie plaatjes kunnen schieten van een stadje in oude stijl van de mijnwerkers/gouddelvers. We wilden eigenlijk tot Haast komen, maar ons reisschema is flexibel en we hebben ons niet gehaast. In Makarova zagen we een camping met wildlife plaatsen en we stonden ook midden in de bush. Wel leuk, maar 's-avonds harstikke donker. Gelukkig hebben onze telefoontjes een lampje dus het hoefde nog net niet op de tast.
15-11
Makarova - Fox glacier.
Weer lekker vroeg opgestaan en op tijd weggereden. In Haast hebben we een garage gevonden die onze afvalwaterafvoer wel wilde repareren, alleen moesten ze nog even een vergadering afwerken. Om 11 uur konden we komen en toen was er ook gelijk een monteur aan de auto begonnen. Even na twaalf uur klaar en heeft ook United campervan gebeld en de zaken geregeld. Kunnen rustig verder rijden. Rond 3 uur in de middag bij Fox glacier. een wandeling er naartoe vanaf de parkeerplaats een half uurtje wandelen. Toch blijft zo'n berg ijs een mooi gezicht. Jammer, maar dat is haast op elke gletscher hetzelfde, dat er een hoop zwart te zien is van grond en andere zaken die er op zijn gevallen. Er komt ook een hoop water onder het ijs vandaan. Deels door het dooien van het ijs, maar ook door de veel gevallen regen hoger in de bergen. Men heeft eenhoop regen gehad de afgelopen dagen (wij dus ook.)
daarna zijn we nog naar gillespies geweest. Zou daar een ouderwets mijnwerkersstadje zijn, maar wat we vonden was alleen maar wat oud ijzer en palen en het andere wat we wilden zien, was ongeveer 2 uur heen en twee uur terug lopen. Daar hadden we om half zes 's-avonds geen zin meer in. Kleine decepties deze 2 niet gelukte zaken.
16-11
Fox Glacier - Punakaiki
Redelijk op tijd op, lekkere douche en ontbeten. In het plaatsje is wel een internet outpost, maar de twee computere met een cardreader voor foto's, geven beiden aan dat de card niet geformatteerd is. Even onze email uitgelezen en beantwoord. Bea was in de winkel van het dorp boodschappen doen en ik zag haar daar gelukkig staan, anders sta ik voor een gesloten auto. We gaan nu eerst naar de Franz Josepg Glacier. Dit is ongeveer 25 kilometer verder. Rustige weg en binnen het half uur. Geparkeerd en naar het pad gelopen. Helaas stond er al een waarschuwingsbord dat er in verband met het vele water overstromingsgevaar is en men niet dichter bij de gletscher kan komen. Toch wat mooie foto's en stukje film kunnen maken. Gaan nu op ons gemak verder naar Punakaiki via SH 6 richting Greymouth. Onderweg bij Ross wel een oud mijnwerkers/goudgraversstadje gezien en daar zagen we wel wat meer als bij Gillespies. Daarna zijn we verder gereden naar Kumara. Daar hebben we bedacht dat we toch nog wel naar het Otira viaduct te rijden. We zijn al in Arthur's pas geweest met de Tranz Alpine, wil je daar wandelen moet je uitstappen, maar dan kom je niet in Greymouth. En 's-middags rond een uur of 4 komt de Tranz Alpine uit Greymouth dan weer langs om de mensen die in Arthur's pas zijn gaan wandelen op te halen. We hebben het laatste deel na Arthur's pas dus niet gezien. Nu vanaf Kumara richting Arthur's pas gereden en in het begin valt het wel mee. Alleen hoe verder we richting Otira rijden hoe indrukwekkender alles wordt. Ook wordt de weg steeds bochtiger en wat erger is, stijler. Op een gegeven moment krijg je een klim (staat ook aangegeven) naar het viaduct en er staan borden dat auto's met caravan hier beter om kunnen keren (staat ook al aan het begin). Er is een beginstuk dat heeft een stijgingsprecentage van 16% en dan komt er een kleine daling, maar dan komt er nog een stuk van ongeveer 3 kilometer ook van 16 procent. Ook zijn er over de weg hier en daar sneeuwdaken gelegd, zodat de weg altijd open blijft. En dan ongeveer een halve kilometer verder begint het viaduct. Prachtig om te zien en aan het eind is er aan de linkerzijde een uitzichtspunt, waar je prachtige foto's en film kan maken. Hierna het hele stuk weer terug en via Kumara gaan we weer richting Greymouth. Gaat goed, alleen begint het onderweg weer te regen en te waaien en langzaam maar zeker wordt het echt een storm. In Punakaika snel een camping gevonden net voorbij het info centrum en daar een stormachtige nacht doorgebracht.
17-11
Punakaiki - Kaikoura.
Vanmorgen weer op tijd er uit en lekker ontbeten. Het weer is buiten echter nog steeds stormachtig. Regen en wind spelen met de zee en dat kan je wel zien op de foto's Wij hebben onze regenkleding maar aangetrokken. Het is een mooi gezicht om de rotsen te zien, opgebouwd uit al die laagjes. Er staan hele mooie rotspartijen tussen en heb helaas niet alles kunnen publiceren. Ook de blowholes zijn mooi om te zien. Als je er in kijkt zie je hoe het water steeds wat hoger komt te staan en in de tunnels die van onderen lopen naar de bovenzijde zie je steeds meer nevel naar buiten komen als de golven de druk verder opbouwen. Hebben het gehele rondje gelopen en kwamen uit bij het info centrum. eerst maar een kopje stevige koffie gedronken om weer warm te worden. Hierna richting Greymouth en dan richting Nelson. In Murchinson hebben we uitgebreid gelunched en toen besloten om toch richting Kaikoura te rijden om te zien of we toch Whale watching kunnen doen. Vanuit het info centrum laten boeken en morgen om negen uur vaart hopelijk de boot met mij er op uit. Bea heeft geen zeebenen en blijft liever aan de kant. Langs de Buller rivier nu richting Blenheim en deze rivier staat vrij hoog. Er drijft ook van alles in. Boomstammen, struiken en dat soort zaken. Ook onderweg een paar dode koeien/stieren in het water zien liggen. Het heeft er de laatste dagen heel hard geregend en veel weilanden staan ook onder water. Bij het tanken in Renwick praatte ik met de pomphouder en deze zei dat er de laatstse jaren niet zo'n slechte lente is geweest. Door via Blenheim en dan weer richting Kaikoura. Makkelijk als je de weg voor een deel al gereden hebt, dus we waren er nog redelijk snel. Alle batterijen voor de video en het foto apparaat hebben we opgeladen en hopelijk gaat het morgen allemaal door.
18-11
Kaikoura - Picton
Vannacht wel goed geslapen, maar er is een hoop regen gevallen. Bij de whale watch gaan kijken om ongeveer half negen. Helaas stond al aangegeven dat tot de middag alle uitvaarten waren afgelast. Er komt misschien vanmiddag rond 14.30 nog een afvaart, maar daar wachten we niet meer op, omdat het weer toch niet veel zal verbeteren. (Later horen we dat de afvaarten allemaal waren gecancelled). Vandaag toeren we rustig terug via Nelson, Havelock en dan door naar Picton. Loopt allemaal voorspoedig, maar we zijn toch allebei een beetje terneergeslagen. 2 keer geen Whale watching. Maar tegen een uur of elf bij een kopje koffie in The Store en wat lekkers gaat die stemming toch wel weer voorbij. Het weer wordt nu gelukkig ook wat beter en een zonnetje komt er door. We rijden richting Nelson en slaan dan af richting Havelock. Van Havelock naar Picton loopt een mooie route langs de Marlboraugh sound. Langs de route ook nog wat gegeten in een zaakje dat ingericht was met jaren 60 spulletjes e.d. Hadden heel goed eten. Wat plaatjes onderweg gemaakt van de water overlast, maar ook van de mooie Sound. Rond een uur of vier in Picton en toen de camping opgezocht. Nog een wandeling door Picton gemaakt en of de duvel er mee speelde, begon het weer hard te regenen. Hebben nog wat souvenirs gekocht en daarna snel naar de camping. De camping is nog geen tien minuten van de ferry af. 's-Avonds pa nog gebeld, want die wordt vandaag 75 jaar. Gefeliciteerd en gezegd dat we wel wat lekkers op zijn rekening zullen nemen.
19-11
Picton - Wellington - Greytown.
Rustig op en ontbeten. Spullen opgeruimd en daarna naar de ferry. Rond half tien staan we aan boord en een lekker plaatsje opgezocht. Hebben nog wat rondgewandeld aan boord, kopje koffie en wat lekkers en rond 1 uur waren we in Wellington. Hebben daar eerst het internet cafe van de vorige keer opgezocht en toen alle foto's van de afgelopen 2 weken gepubliceerd. Was wel wat werk. Bea heeft trouwens buiten rondgewandeld, want dat zitten en niets kunnen doen vindt ze niets aans. Heeft daar een Santa Claus optocht gezien. Vreemde gewaarwording en ook nog eens omdat het buiten heerlijk weer was en een lekker zonnetje scheen. Rond half vier stond alles erop. Wat gedronken en daarna naar de camper. Zijn gaan toeren richting Napier om daar het centrum wat na de de grote aardbeving in 1931 is herbouwd in Art Deco stijl. Hebben dit niet gehaald, maar zijn op een camping gaan staan in Greytown Langs SH 2.
20-11
Greytown - Te Awanga
We zijn wakker geworden door het fluiten van de vogels op de camping. Hebben een ontbijt genomen en zijn ronf 08.30 gaan rijden richting Napier en Hastings. Onderweg gaan we langs bij een familie die uit Nieuwenhoorn is ge-emigreerd en nu woont in Eketahuna. Ome Henk heeft daar bekenden en hij heeft gevraagd de familie de groeten doen van hem. Jan van Vliet met gezin is ongeveer 10 jaar geleden ge-emigreerd daar heen. Zijn broers heb ik mee op de muziek of op het voetballen gezeten. Maar toen we ons voorstelden wist hij toch gelijk wie ik was. Bea herkende hij niet, maar had wel van haar gehoord. Gezellig een poosje met hen gepraat maar rond een uur of drie zijn we verder gaan rijden. Mooie omgeving en de familie had ons aangeraden om de sh 2 te blijven rijden. Dat zou de makkelijkste en ook de mooiste route zijn. Achteraf zaten er best nog wel een paar forse klimmen en afdalingen in. Rustig gereden en rond een uur of 6 een camper plaats gezochten en gevonden in Te Awanga. Geprobeerd nog te boeken voor de Jan van Genten Kolonie, maar voor dinsdag was alles al vol. Wordt nu woensdag.Morgen gaan we naar Napier.
zondag, november 19, 2006
18-11 Kaikoura - Picton
Picton waar we vannacht verblijven en morgen varen we terug naar Wellington op het Noordereiland. Hopelijk hebben we daar nu weer de rest van de vakantie goed weer.
Vanaf een uitzichtspunt een foto van de Marlboraugh sound.
Van boven kan je zo Havelock zien. Het ligt erg dicht bij de rivier terwijl dit normaal een heel smal stroompje is.
Richting Havelock zagen we veel weilanden e.d. over plassen of zelfs helemaal onder water staan. Er is hier de laatste dagen veel water gevallen.
Abonneren op:
Posts (Atom)